Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn -

Oh, heerlijke politiek. Dat fantastische stelsel dat we hier hebben. Waarbij mensen op iemand stemmen omdat hij of zij belooft dat de hypotheekrenteaftrek niet verdwijnt. Wat diegene verder wil met de ziektekosten, de AOW-leeftijd of het onderwijs? Geen idee, lekker boeiend. Of omdat die politicus nu eenmaal zegt wat andere mensen zouden denken. Die heeft dan zo lekker het ‘hart op de tong’… Of, gewoon, omdat die ene politica zo lekker gewoon gebleven is en thuis nog zelfgemaakte bouillonblokjes in de zelfgemaakte soep met zelfgedraaide balletjes gooit. In november mogen we weer stemmen. Ik kan niet wachten…

Van de week stonden er drie uitermate beleefde jochies voor de deur. Of ik een handtekening wilde zetten. Na de heren flink aan de tand te hebben gevoeld, bleek dat het ging om de plaatsing van twee doeltjes op een grasveldje. Toen ik na een paar minuten was uitgelachen, lukte het me maar niet de kereltjes aan hun verstand te brengen dat doeltjes, voetbalkooitjes, speeltuintjes en basketbalveldjes alleen maar worden gebouwd in wijken waar de voertaal een exotische verbastering van het Nederlands is. Ze hoefden er niet op te rekenen dat er ook maar iemand serieus naar hun handtekeningenlijst zou kijken. Een drietal beteuterde gezichtjes keek naar de grond.

Ik heb ze uiteraard ook even vermanend toegesproken. 'Je moet zoiets verdienen. Denk je dat je zoiets zomaar krijgt? De mensen die dit land opbouwden, mogen twee keer per maand onder de douche, bezuinigingen. Denk eens na!' Te beroerd voor een goed advies was ik echter niet. 'Zorg ervoor dat je samen met een aantal buurtvriendjes een paar keer wordt opgepakt, niet overdreven hard je best doet op school, de hele dag in een trainingspak loopt met een petje heel hoog op je hoofd en ze komen vanzelf naar je toe. Dan wordt er plechtig een trapveldje geopend met een toespraak van een échte wethouder over saamhorigheid, wordt er een lintje doorgeknipt, een bord met gedragsregels geplaatst en kun je lekker de hele dag buiten voetballen.' Dat vonden ze toch niet zo'n goed idee. Nou, dan niet! Misschien kun je dan bij de verkiezingen in 2018 stemmen op een partij die je een paar doeltjes belooft. Tuig.  

Vroeger voetbalden wij altijd op het schoolplein van de J.P. Sweelinckschool. Elke dag waren we daar te vinden. Er staat nu een heel groot hek om dat schoolplein heen. Een stel buurtbewoners had geklaagd en de school vond het ook wel lekker makkelijk zo. Geen gedoe. Het eerstvolgende trapveldje met doeltjes is bij de Marsdiep... Ik zette mijn handtekening, maar de lijkbleek geworden jochies renden keihard naar de noodtrap. 'Wij gaan wel computeren, laat maar!'

Daar stond ik dan, in de deuropening met die handtekeningenlijst in m’n handen. Misschien was die wethouder in Assen wel twee doeltjes aan het timmeren. Wie weet..