Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn -

Mijn vader is gisteren, 21 augustus 2011, op 86-jarige leeftijd overleden. Toen hij in 1925 werd geboren, stond er bij gewone gezinnen nog geen radio in huis.Treinen reden op stoom en de meeste schepen hadden nog geen motor. Alleen de dokter had een auto.

Er was veel armoede. Mijn vader vertelde wel eens dat hij niet naar school kon omdat zijn schoenen een nieuwe zool moesten hebben. Geld voor meer dan 1 paar was er niet.

Net 14 jaar geworden, moest hij zich op maandagochtend om 5 uur bij de slager melden. Niet als vakantiehulp, nee gewoon 5 volle dagen per week vroeg tot laat werken. Daarnaast moest hij een dag naar de opleiding tot vakslager. Alleen 's zondags was hij vrij. Vakanties en snipperdagen waren nog niet uitgevonden. Op een klein beetje zakgeld na, moest hij zijn loon afdragen aan het gezin, anders kon dat niet rondkomen. 

Door zuinig te zijn, kon mijn vader op z'n 23ste stoppen om een jaarlang de fulltime opleiding tot keurmeester van vee en vlees te volgen. Er waren toen nog geen studiebeurzen. Het diploma werd pas uitgereikt, nadat je ook ervaring had opgedaan bij diverse keuringsdiensten. Geen stage met ruimte voor studie, maar een heel jaar lang hard werken zonder salaris. Voluntair heette dat. Omdat mijn vader uit een klein dorpje kwam, moest hij ook nog kost en inwoning betalen in de grote stad. Toen hij zijn diploma kreeg had hij nog 5 gulden over, toegestopt door  mijn oma. 

Mijn ouders hebben 6 kinderen gekregen. Zoals gebruikelijk werkte mijn moeder niet. Wij werden gestimuleerd om te leren en verder te komen in het leven. Met een modaal inkomen wist mijn vader toch alles goed te regelen en ook nog voor anderen wat te betekenen. Donateur van een school voor moeilijk lerende kinderen, altijd wat in de collectebus en grote bijdrages aan de kerk en de zending. 

Gezinnen, die in de problemen zaten, hielp hij. Toen een slager een aantal maanden ernstig ziek was, stond mijn vader voor en na zijn eigen werktijd te slachten, worsten te maken en uit te benen. Zonder hem was de winkel failliet gegaan. We werden vaak midden in de nacht wakker gebeld, omdat er een noodslachting was. De kleine zelfstandige noodslachter, had het aan zijn hart en kon het zware werk eigenlijk niet meer aan. Mijn vader stond klaar.

Hij heeft altijd vrijwilligerswerk gedaan bij voetbal, de kerk en evenementen. Gewoon tot zijn 65e gewerkt en na zijn pensioen nog een paar jaar uitzendklussen gedaan. Tot z'n 80ste nam hij in de zomervakantie waar voor een slager in Zegveld.

Mijn vader was geen man van grote woorden, geen man voor in de politiek of in besturen. Hij heeft minstens 55 jaar loonbelasting betaald, nooit een beroep gedaan op een uitkering, maar een geweldige bijdrage aan onze maatschappij gegeven. Het is alleen nooit deftig genoeg geweest voor een lintje, dat anderen voor heel wat minder wel kregen.

Dank je wel pa, voor je ijver, voor je zorgzaamheid en het jeugdige enthousiasme, dat je nooit bent kwijtgeraakt. 

Dat lintje krijg je van mij, tussen mijn tranen door. 

Cor van der Schoot, Werkendam 8 augustus 1925 - Zoetermeer 21 augustus 2011