Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn - Wat heb ik genoten, in tegenstelling misschien van de ene helft van Alphen die naar Ajax kijkt en de andere naar Feijenoord. De enige uitzondering ben ik waarschijnlijk. Misschien doe ik daar nu wel de echte wielerfanaten onder ons te kort. Ik hoop het.

Ik ben er speciaal voor gaan zitten: de Ronde van Vlaanderen. Jarenlang heb ik al rondjes op de fiets bekeken. In levende lijve vaak. Namen als Wim van Est, Wout Wagtmans, Jan Nolten, Voorting enzovoorts. Ze doen me denken aan gouden tijden uit de wielergeschiedenis. De ronde van Alphen net na de oorlog, ik zie nog Kees Pellenaars door een lekke band hevig vloekend de bocht uit vliegen.

Hoe kom je zo'n hele Paaszondagmiddag door? Ik had er geen moeite mee. Jammer dat het mooi weer was. De hele troep reed in prachtige regenboogkleuren rustig door het Vlaamse landschap afgezien dan van een groepje vermetele vluchters die van hun bazen de opdracht kregen om de koers hard te maken. Ver kwamen ze niet, hooguit 6 min. En daar zat warempel een Nederlander bij: Groenewegen en nog wel een Oranje truitje. Een Roompotter bleek het te zijn. Hoe verzin je zo'n naam. Met die kleuren is het ieder nieuw seizoen trouwens een hele puzzel om te weten wie bij wie in welke ploeg ze rijden. Het Oranje is toch weer terug in het peloton, dat is mooi mee genomen.

Toen we éénmaal de Berendries en de Oude Kwaremont beklommen hadden was het gauw gedaan met de vluchters. Geholpen ook door een Shimanoauto die er één finaal tegen de grond reed, a la Hoogerland. De ene na de andere favoriet verdween in het achterland door lekke banden en valpartijen. Uiteindelijk bleef er toch nog een select groepje over op de voorste rijen. Ze vraten de keien op als boterkoek en loerden naar elkaar wie als eerste de Koppenberg of de Steenbeekdries zou bedwingen. Maarten Ducrot wist precies welke versnelling er gestoken was en Herbert Dijkstra kon eindelijk zijn aandacht op de race richten na ons attent gemaakt te hebben op lieflijke kasteeltjes en monumenten en de ongelooflijk mooie City Hall van Oudenaarde.

Ja hoor, eindelijk, daar was hij. Neerlands hoop in bange dagen, onze eigen Niki Terpstra. We hadden hem de hele dag nog niet gezien. Dat geinponum had zich urenlang in het peloton verscholen. De juiste aanval op het juiste moment zei Maarten. Het decor was de Paterberg alsof het uitgezocht was voor de Pasen maar geen tabberd te zien. Wel het laatste stukje 22%. Met zijn rappe beentjes trok hij op avontuur. Tot zijn schrik kreeg hij gezelschap van die kolos van een Kristov die alles al gewonnen had deze week. Tot de meet bleven ze elkaar gezelschap houden. De apotheose was iets minder voor onze Niki want met een paar machtige klapbenen maakte Kristov het karwei af. Dan volgende week maar weer in Paris-Roubaix Niki!

Zo heb ik dan toch nog een leuke Pasen gehad. De kroegentocht had ik al gemist. Dat is mijn ding niet meer. Ik kijk al uit naar volgende week zondag maar dan wel graag nat en vies weer en veel bagger en glibberige keien.