Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn -

De kranten staan er bol van. Inmiddels loopt het storm bij laboratoria die DNA-tests aanbieden. Toch maar eens laten onderzoeken of jouw kind van jou is en niet van een overijverige melkboer. Soms is een kind zo van het pad dat je denkt, was het maar niet van mij. Ik moet daarbij denken aan Leen Jongewaard en Adele Bloemendaal die samen met Piet Römer in het Schaap met de 5 poten zulke kinderen bezongen met de tekst: "Het zal je kind maar wezen". Het komt inderdaad vaker voor dan men denkt. Uiteraard kleine menselijke drama’s maar met soms grote juridische gevolgen.

We komen van alles tegen in de praktijk. Ik begreep dat de ongelukkige D.J. niet de verwekker van de kinderen was en dat hij ook niet getrouwd was met zijn vriendin. Ze moet wellicht gedacht hebben 'niet getrouwd, dan ook niet gehinderd door enige echtelijke trouw'.

Nu is het zo dat indien een kind dat buiten een huwelijk wordt geboren geen juridische vader heeft. Daarvoor moet een kind eerst erkend worden. Woon je dus samen en krijg je kinderen en wil je dat het ook juridisch jullie beider kinderen zijn, dan is erkenning dus de aangewezen weg. Maar nou komt het: de erkenner hoeft niet de biologische vader te zijn.

Ik begreep dat de D.J. de tweeling inmiddels inderdaad heeft erkend. Het gevolg van zo’n erkenning is dat er familierechtelijke banden ontstaan tussen de man en het kind, in dit geval de kinderen. Zo erven zij van deze 'vader' en is de vader onderhoudsplichtig. Typisch een gevalletje: de ander de lusten en hij dus de lasten. De vraag is nu: kan of wil hij die erkenning nog terugdraaien?

Ja, dat kan. Vernietiging van de erkenning kan als inderdaad blijkt dat de erkenner niet de biologische vader van het kind is. Daarvoor gelden wel regels en zal hij een gang naar de rechtbank moeten maken.

Maar ook het omgekeerde geval doet zich voor. Kinderen die beweren dat iemand (anders) hun vader is. Af en toe duikt er in de publiciteit wel weer eens iemand op die beweert een kind te zijn van een of andere (meestal rijke) bekendheid. Soms is het dan ook van belang als iemand overleden is DNA veilig te stellen. In mijn archief bevindt zich ondermeer een potje met haren van een inmiddels overleden cliënt waarvan de erfgenamen wilden dat zijn DNA na crematie bewaard zou blijven want het gerucht ging dat hij wel eens de vader kon zijn van iemand die uit was op zijn centen.

Een ander mooi voorbeeld wil ik u ook niet onthouden. Het betrof een oud-notaris. De koddebeier was ongehuwd en kinderloos (althans dat laatste dacht men). De nalatenschap werd afgewikkeld en in nederigheid en dankbaarheid ontvangen door een neef van de notaris. Enige tijd later echter kwam er een dagboek van de notaris boven water waaruit bleek dat hij op een zwoele zomeravond een tochtje op de brommerd had gemaakt en onderweg met zijn niet met name genoemde bijrijdster enig vertier had gehad in de berm waar het gras al twee kontjes hoog stond. De bijrijdster had inderdaad als alleenstaande moeder een kind opgevoed waarvan men niet wist wie de vader was. Uit de administratie van deze, in die tijd in ogen van velen gevallen vrouw, kwamen later brieven naar boven van, u raadt het al, de notaris. Aan de hand van de oude plakrand (!) aan de envelop heeft men inderdaad later via DNA onderzoek vastgesteld dat de zoon van de gevallen vrouw de zoon van de notaris was. Gevolg, de neef moest nagenoeg de gehele erfenis inleveren.

Dat zal mij als notaris niet zo snel gebeuren. Maar mannen u bent gewaarschuwd.