Blogs over Alphen

« Vorige - Volgende »

Afvalscheiding goed voor het milieu?

2 juni 2016 - 14:16  •  Paul Uljé  •  reacties

Afvalscheiding goed voor het milieu?

Alphen aan den Rijn -

Nu mogen we blij zijn dat er voor het college geen serieuze zaken meer op te lossen zijn zodat het beleid zich de hersens breekt over deze lichtgewicht aangelegenheid. En daar wil ik wel aan bijdragen. Goddank zitten we niet in Aleppo.

Vroeger, tot aan de jaren zestig toe, werd afval zorgvuldig gescheiden. Niet vanwege de principes van GL, de prestatiedrang van een wethouder en college of zelfs maar de kosten van verwerking. De scheiding werd ingegeven door de opbrengst. Na de bevrijding kwam in onze buurt in Leiden Jan de Molenaar (bijnaam) twee keer in de week op zijn transportfiets langs om de groenteton te legen. Jan had zes koetjes in zijn stal bij de molen staan en haalde groenteafval op om hen bij te voeden. Wij kinderen kregen af en toe een stuiver van hem. Voor dat plezier gooide de moeders de aardappelschillen en het groenteafval in een ton. Anders kwam het toch maar op de vaalt.

Tot in de jaren zeventig was lorrenboer een fatsoenlijk beroep. Opkoop van metalen, papier, lorren. Als kind zocht je zo je zakgeld bij elkaar. Een enkel oud mannetje zocht in de wijde omtrek naar resten van elektrische kabels en brandde in zijn tuin het koper schoon. Zakcentje voor het ventje. Een enkel oplichtertje in aanleg maakte zijn oude kranten vochtig zodat het grotere gewicht hem een paar cent meer opleverde.

Het 'lucratieve' ophalen van oud papier werd een verenigingsactiviteit. Goedhartige gemeenten verdubbelden de opbrengsten als een vorm van subsidie. Totdat ijverige ambtenaren berekenden dat de gemeente dat geld ook zelf kon inpikken van de verenigingen. Het scheiden op gezag van de overheid was geboren. Iedereen kranten verzamelen, netjes gebonden stapeltjes maken, de gemeente kwam een keer per maand langs en laadde de winst in. Het milieu was er niet bij betrokken.

In de jaren zestig kwam het milieubesef op en zag men in dat schimmelige groenteresten vol landbouwgif niet goed waren. Niet voor koeien althans. Je kunt er hooguit compost van maken. VAM, Wijster, vast wel van gehoord. Maar als je er teveel tuinafval en bloementroep bij gooit kun je er alleen nog tweederangs compost van maken dat te onrein is om door kwekers gebruikt te worden. Je kunt het 'product' dat je overhoudt alleen nog kwijt aan openbaar groen en de huistuintjes. Het milieu wordt er alleen maar meer door vervuild.

Restafval dat gestort werd moest voldoende groen erdoorheen hebben om de bacteriën te voeden. Afval dat verbrand wordt, vanaf de jaren zestig, moet vooral weinig  groen hebben, want daar zit teveel water in. Daarom wordt GFT hedendaags apart ingezameld. Dat heeft niks met het milieu te maken.

Net als in oude tijden levert het scheidden van de componenten papier en glas nog wat op. Misschien ook in milieu-opzicht omdat oud glas smelten minder energie kost dan nieuw glas maken (en wellicht ook dan oude flesjes schoonmaken...).  Vodden is restafval want het meeste 'textiel' is grotendeels plastic. Mag het dan bij het plastic? Nee! Restafval, want het brandt als een lier. GFT is nergens voor te gebruiken, behalve als 'tuincompost'.

Plastic, blikjes, ijzerwaren, zeldzame metalen en zeldzame aarden. Met de moderne techniek is zo goed als alles machinaal te scheiden. Zeker 'kristallijne' stoffen.  Maar overheden hebben liever dat de totale bevolking met de hand alles van 'waarde' uit het restafval plukt. Zoals een ondervoed arm kind op een vuilnisbelt in Bangladesh zijn kostje bij elkaar scharrelt. Alles onder de noemer dat het 'goed voor het milieu' zou zijn.

Ik heb het bij GroenLinks nagevraagd. Maar zij kunnen net zomin als ik een studie of onderzoek vinden die de effecten van afvalscheiden op het milieu onderzocht heeft. Het mantra 'goed voor het milieu' wordt zover ik kan overzien door geen enkel feit, zelfs geen wetenschappelijk vermoeden, onderschreven. Als iemand een bron heeft dat op (wetenschappelijk) verantwoorde wijze een balans tussen kosten en milieu bespreekt, dan hoor ik het graag.

Fotograaf: Josh Walet