Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn - Het is algemeen bekend dat meester Hoornenborg in 1944 voor de klas gearresteerd is door de moffen wegens hulp aan onderduikers en in Vught gefusilleerd is. Ik zat toen niet meer op de Oranjeschool want door toedoen van meester Hoornenborg was ik naar de HBS gegaan. In 1942 namelijk was meester Hoornenborg met mijn ouders gaan praten want hij wilde dat ik naar de HBS zou gaan. Dat was wel ongewoon in onze kringen want meestal volgde na de lagere school de ambachtschool of huishoudschool. Ik zou dan eerst nog toelatingsexamen moeten doen. Dat bleek echter een fluitje van een cent voor mij. Maar wat ging dat niet kosten? Ik moest boeken hebben en die waren moeilijk te krijgen. Een oudere nicht van mij heeft me geholpen en wist overal oude boeken op de kop te tikken die in mijn lijstje stonden. We hebben ze gekaft en van labels voorzien.

Het moet begin september 1942 geweest zijn dat ik voor het eerst naar de eerste klas van de HBS ging. Precies de maand dat mijn Joodse overburen opgepakt zijn. En laat nu net het HBS gebouw vlak bij het Raadhuis door de moffen gevorderd zijn. Gelukkig werd er een andere locatie gevonden en dat werd het oude gebouw van de 'Vergulde Wagen'. Op de hoek naast de voordeur, precies waar nu Hans Anders zit. Vergeten doe je zoiets niet want je keek zo de Bruggestraat in en zag alles over de brug komen.

Ik weet nog wie er in mijn klas zaten, niet alle namen maar bijvoorbeeld Gerda Bos uit Ter Aar van de melkfabriek en Tom Kwartel van de veearts uit Ter Aar en uit Bodegraven veel zoals Janke Tartaud (die oorspronkelijk uit Rotterdam kwam maar gevlucht was tijdens het bombardement op 14 mei 1940) en nog meer Bodegravers. En ik weet nog Frits Verduin van dat grote graanpakhuis in de Hooftstraat en ook Koster. Daar zat ik dus tussen. Ik weet niet of ze nog leven, anders zijn ze al erg oud net als ik.

We zaten er net en op een dag moest we met de hele klas naar het gebouw van het Rode Kruis op de hoek van de Hofzichtstraat toen. Nu zit Baks erin geloof ik. We moesten doorgelicht worden en een foto van onze blote borst gemaakt worden. Een lange gang en daar waren twee deuren als kleedkamers voor de jongens en de meisjes. Aan de andere kant waren de deuren naar de ruimte waar apparatuur stond. Jongens en meisjes apart natuurlijk.

De jongens waren het eerst aan de beurt en daar liepen wij met onze blote bast en moesten een voor een voor het apparaat gekiekt worden. Toen het gebeurd was moesten we weer terug in de kleedkamer. Ja en toen, ik vergeet het nooit meer, gebeurde het! Ze gooide de deur van de meisjeskleedkamer open en daar stonden ineens al die meisjes in hun onderbroekje met ontblote borstjes. Er brak een vreselijk gegil uit en ze hielden allemaal hun armen voor hun prille borstjes. Dat vergeet je toch nooit meer. Ik zie het nu nog voor me.

We hebben in de oorlog dus ook wel veel leuke dingen meegemaakt maar mag ik in een volgende aflevering de meer ernstige en fatale dingen die ik meegemaakt heb vertellen?