Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn - De dag begon dus voor ons om half drie met dat irritante alarmtoontje van de mobiel. Moet ik toch eens iets leukers voor vinden. Alhoewel, doordat ie zo irritant is, ben je dus wel gelijk wakker. Daar denkt Inge op dit soort tijdstippen dus iets anders over. Die slaapt daar dus rustig doorheen. Ok, dan 2.40 uur er uit. Toch weer 10 minuten extra rust. Aankleden, rugzak inpakken en naar beneden, waar Lonneke (de gastvrouw) ons al weer opwachtte met twee papieren tasjes, gevuld met ontbijtje en lunchpakket.

Op naar het centrum van Millingen, alwaar de bus ons om 3.20 uur oppikte. Weer slingerend, klotsend en ontbijtend via diverse dorpjes (Ubbergen: lijkt wel alsof je in een wasdroger zit) om even voor vieren in Nijmegen aangekomen. Tien minuutjes lopen naar de Wedren, en wonder boven wonder vrij rap, ik dacht 4.15 door de start gelopen. Alwaar je dus opgewacht wordt door honderden studenten (die kunnen nachten doorgaan!). Joelend, highfives uitdelend en door poortjes van studenten, ben je na ca een kwartier het centrum uit, om richting de oude metalen (nog met die oude grote klinknagels in elkaar gezette) Waalbrug definitief Nijmegen uit te lopen.

Uniek voor het eerst dit jaar is dat de eerste dag dus finaal in omgekeerde richting wordt gelopen. Uit veiligheidsoverwegingen en betere doorstroming is dit gedaan. En dat was dus een puike beslissing. Dat laatste stuk over de dijk was voor velen vaak een zware kluif. Zeker bij warm weer! In kort broekje en tshirtje zijn die eerste uren zo lekker. Graadje of 15, a 16. Prima wandelweer.

Onze eerste pauzestop was pas op 15,5 km. Bij de NS. Stationnetje? Nee, gewoon een tent met koffie, thee, fruit, koek etc. Gerund door NS-medewerkers en leden van zo'n soort fanclub. Wederom allemaal vrijwilligers. Vaak hebben ze ook een tent met massagetafels en EHBO'ers die ook nog puik werk leveren. Heb je het maar een beetje koud bij het zitten,  hup dan hangt er al een deken om je heen. Vandaar dat we er al jaren komen. Aardige mensen, lekkere koffie en gratis fruit. De pas zit er goed in. Ideaal weer, en  nergens last van. Vandaar dat de volgende post pas op ca 34 km was. Eigenlijk te weinig pauzes voor het mooie. Nemen ons altijd voor om na 10, 12 km even te gaan zitten en wat te eten en drinken. Onderweg nog zo onwijs gelachen.

Velen weten van u dat ik af en toe een groot kind ben. Klopt. Vorig jaar werd ik getriggerd door een gozer, waar we ongeveer een kwartier naast liepen die een supersoaker bij zich had. U weet wel, zo'n uit de kluiten gewassen waterpistool. Dat kwartiertje vorig jaar was zo lachen. Spuiten op toeschouwers. En dan zo min mogelijk laten merken dat jij het bent, fantastisch! Die reacties, het geschreeuw, het lachen erna: in één woord geweldig. Dus vanaf het moment dat het zonnetje goed begon te schijnen, had ik hem in de aanslag! Wat een lol! Met mijn eigen supersoaker van 7 eurie.

Jammer dat er, ondanks de warmte, te weinig waterposten waren. Zowel om te drinken alsook uiteraard om de supersoaker te vullen. Vele potentiële slachtoffers zijn er dus goed vanaf gekomen vandaag. Morgen een extra navulflesje mee dus! Door de weinige pauzes, en het aardige tempo waren we extra vroeg terug. Rond half drie waren we volgens mij alweer op de Wedren. Nieuw knipkaartje halen, uitscannen, en een raketje eten. Wat kunnen die simpele ijsjes toch heerlijk zijn. Zeker met 26 graden! We hebben nog een tijdje liggen (zalig, effe plat in de schaduw bijkomen na 53,7 km!) wachten op mijn zusje en vader. (89 jaar jong en still going on!!) Die lopen de 30. Bewondering voor mijn zus die dus als buddy met mijn vader loopt. Mijn vader zijn ogen zijn niet zo best meer, maar de rest van het lijf gaat nog aardig. Dus die blijft gaan.

Even wat drinken en rond 17.30 bij de Chinees het eea aan chinees eten nuttigen. Mooie afsluiter en voor ons tijd om richting station te gaan en de bus richting Millingen te nemen. Moe maar zeer voldaan. Een beetje pijn in de spieren rond de heupen, maar voor de rest alletwee puik in orde. Het is nu 21.10 uur. Tijd om de tandjes te poetsen. Die heerlijke douche hebben we al gelijk genomen toen we op de kamer kwamen. Die zijn trouwens dubbel zo lekker na zo'n takke-eind lopen. Verbaas  me elk jaar weer hoe snel je na een goede nacht weer kan herstellen. Alhoewel, laten we dat straks om 2.30 maar weer eens bekijken.  

Welterusten, en tot morgen!