Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn - Na de gebruikelijke opstaanrituelen, kwamen we weer rond 04.00 uur op de Wedren aan. En ja hoor, net toen we in de rij aansloten kwam het met bakken uit de lucht. Gauw in de grote horecatent, de regenjassen uit de rugzak, aantrekken en toch weer aansluiten in de rij. Ja dan kan je wel gaan staan wachten, je moet toch een keer op pad.

Door die regen waren er dit keer (gelukkig) wat minder studenten gelijk na de start, waar je dus vaak verplicht moet highfiven, door tunneltjes gaan etc. Ik vond dat wel lekker rustig. Die buien hielden ruim een half uur aan met als gevolg, jawel soppende schoenen. Al zou ik de waterdichte aan getrokken hebben, dan zou het wel via mijn benen en sokken in de schoenen terecht zijn gekomen. Wij hebben van vorig  jaar geleerd, dat je dan maar zolang mogelijk moet doorlopen. Althans zolang je niets voelt (geloof me, blaren ga je op een gegeven moment dus écht voelen!).

Loop je dus een tijd droog, was het rond 07.00 uur, op het mooie pad langs het water net voorbij Mook weer raak. Allemachtig, wat een water viel er weer! Het fijne was dan wel weer dat het qua temperatuur gewoon erg lekker weer was om te wandelen! En dus dan maar lopen, lopen en nog eens lopen. Rond 28 kilometer bij het dorpje Ottersum, toch maar even gaan zitten. Schoenen uit, uit het plaatselijke toilet enige papieren handdoekjes gepakt om zo de schoenen van binnen wat droog te maken. Hup, droge sokken aan (en oooh, wat voelt dat weer lekker zeg!), en uiteraard weer op pad voor de laatste 23 kilometer. Geheel droog, dat dan weer wel en met prima wandelweer! Zelfs de zon kwam weer kijken!

Altijd een mooie dag die donderdag. Staat bekend als de Zevenheuvelendag. Moet je een klein beetje klimmen over de heuvels bij Groesbeek. De weg lijkt dan ook net op een weg bij de Tour de France. Massa's mensen en veel campers in  de berm. Leuk gezicht en een puike sfeer. De laatste tien kilometer was voor ons beiden weer vrij zwaar. Gelukkig stonden net nog voor die laatste kilometers, mijn vier zussen met mijn moeder, een nichtje én vader langs de kant. De laatste pauze, bij die schatten in Groesbeek. Doen ze ieder jaar en is altijd heel gezellig, en motiverend. Toch slaat de vermoeidheid in alle laatste kilometers toe, en de beentjes en voeten gaan ook protesteren. Hoe noemen ze dat ook alweer: opgeven is geen optie? Inderdaad, je gaat gewoon door, net als die vele andere duizenden lopers. Ga je zelfs discussiëren of we dan in het vervolg maar de 40 gaan lopen. Maar ik zeg zo vaak: "dit is de laatste keer dat ik het nog doe hoor". Maar na een paar weken is dat gevoel toch weer omgeslagen.

Het is nu bijna 08.00 uur.  Lig al een tijdje schoon, moe maar weer zoooo voldaan op bed. Dat is dus voor mij dat vierdaagse gevoel. Een paar dagen effe lekker diep gaan, jezelf een beetje pijnigen. En even alles relativeren. Ga ik weer even een truttig en sentimenteel cliché gebruiken: we zijn hier in Nederland met zijn allen zo rijk! En velen zijn in staat om gezond te kunnen bewegen. Veel waard dus... Om 15.20 uur over de finish. Ruim 51 kilometer op de teller, een voor deze omstandigheden mooi gemiddelde van 5,3 km/u, ruim 11 uur op pad waarvan 9 uur en drie kwarier wandelend. Ik ben wel tevreden! Op een klein blaartje op mijn linker grote teen na (die al "vakkundig " door mezelf is verwijderd) was het weer een puike dag. Totdat ik zo weer opsta om de tandjes te poetsen en tijdens het staan en lopen alles in mijn benen en voeten weer te voelen.

Yes, over 24 uur weer lekker thuis. De afstand Alphen aan den Rijn naar Assen (of naar Den Helder en terug), wandelend in vier dagen afgelegd. En dan een weekendje bankhangen. Dat is tenminste de ervaring van de afgelopen jaren. U snapt daarom wel dat het verslag over de laatste dag, pas zaterdag of zondag verschijnt. Hopelijk neemt u mij dat niet echt kwalijk...