Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn - Nieuwtje: Sinterklaas komt dit jaar mét Glutenpieten. Vorige week gaf ik al aan dat de prinsemarij streng ging controleren op werkende fietsverlichting en dat gebeurde dus ook. De voorafgaande campagne vond ik trouwens inhoudelijk sterk. ‘Aan alle fietsers die in het donker zonder licht fietsen: zorg dat uw donorregistratie in orde is, u redt er levens mee’, was de harde boodschap van onze lokale wetsdienaren. Volgens politiechef John Nieumeijer was het op het acceptabele randje van fatsoen. Ik had er niet zo’n moeite mee, je kunt maar beter duidelijk zijn.

Wegpiraat

Over fietsen gesproken; ik ben er inmiddels achter dat de klabakkenbrigade lokfietsen inzet om fietsendieven te kunnen betrappen. De betreffende rijwielen worden onopvallend in de gaten gehouden. Dat lijkt me niet meer dan logisch. Het heeft naar mijn idee weinig zin om zo’n verleidelijke tweewieler met zwaailichten en sirenes te bewaken. De heimelijke methodiek wierp wel vruchten af, getuige de arrestatie van een zadeldievegge.

Onze dienders hielden tussen de bedrijven door ook nog een aantal snelheidscontroles. Daarbij bleek een bestuurder op de Oranje Nassausingel maar liefst 98 kilometer per uur gereden te hebben. Omdat na correctie de maximumsnelheid met ‘slechts’ 45 kilometer werd overschreden, bleef het bij een boete. Maar van mij mogen ze zo’n kamikazepiloot gewoon het rijbewijs afnemen. Man, vrouw of transgenderneutraal; dat is me om het even. Zo’n wegpiraat hoort niet achter het stuur.

Poëet der Poëten

Gebeurde er verder nog iets in Alphen aan den Rijn? In mijn beleving wel, maar volgens onze stadsdichter Kaj Elhorst gebeurt er nooit iets in onze wereldstad. Die mening nuanceerde hij in zijn betoog door te stellen dat er wel degelijk initiatieven werden genomen, maar dat Alphenaren zich niet eenvoudig laten overtuigen om op activiteiten af te komen. Daarbij refereerde hij - als ik het tenminste goed heb begrepen - met name aan het literair podium in ons onvolprezen Theater Castellum, waar hij gezien de toon van zijn verhaal ongetwijfeld zelf bij betrokken is. Ik kon een meewarige glimlach tijdens het lezen niet onderdrukken, zonder de creatieve kwaliteiten van de Alphense Poëet der Poëten tekort te willen doen. Zijn relaas kwam op mij over als een lichtelijk narcistische schreeuw om aandacht. Welk idee u erbij heeft, laat ik graag aan uw eigen verbeelding over. Maar als ik stadsdichter was, zou ik met een sandwichbord waarop mijn schrijfsels prijken dagelijks door het centrum wandelen. Dat lijkt mij een uitstekende manier om contact te maken met je beoogde publiek.

Voortuin

Wat me tenslotte opviel, was de commotie over de bouw van vier rijkeluiswoningen in Park Rijnstroom. Op de hoek van de Raadhuisstraat en de Cornelis Geellaan worden woonhuizen gebouwd op een stukje grond dat toch al voor bebouwing bedoeld was. Nu heb ik zelf niet de financiën om zo’n kapitale investering te doen, maar ik kan me best voorstellen dat meer dan gemiddeld bemiddelde mensen graag aan dat schitterende park willen wonen. Je hebt dan meteen de mooiste voortuin van de wereld(stad). Je moet er alleen niet over gaan zeuren dat er af en toe voor alle Alphenaren een feestje in diezelfde voortuin is. Ik snap de gemeente hierin overigens heel goed. Ondanks het feit dat de woningmarkt krap is (en zeker voor de lagere inkomens) is het ook zaak om mensen met geld binnen de gemeentegrenzen te houden. Zolang die het in hun eigen omgeving uitgeven, is er naar mijn smaak niets aan de hand. Daar worden lokale bedrijven alleen maar beter van. In mijn optiek heet zoiets een win-win situatie. Toch? Tot volgende week!