Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn -

Omdat ik vaker niet dan wel mijn ballenknellende C1000-spijkerbroek (met logo op de reet) aan had, besloot Edwin ten Brink het op een andere manier duidelijk te maken. “Als ik nou de helft van jouw salaris niet betaal, wat zou je daarvan vinden? Ik betaal je om in je bedrijfskleding te werken en dat doe je niet. Vanaf nu heb je die broek aan als je hier werkt.” Helder. Die tijd bij C1000 was goud. Bloed, zweet en tranen, maar ook: bijna elk jaar een bedrijfsfeest, na het werken naborrelen op kosten van de zaak en ontelbare avonturen. Zo was er ooit een collega die tijdens een feestje ongemerkt zoveel had gezopen dat hij door een andere collega naar huis gebracht moest worden. Onderweg hield hij het allemaal niet meer binnen, maar gelukkig  stond er een emmertje naast ‘m op de achterbank. Toen hij probeerde uit de auto te stappen, trapte ‘ie zo het emmertje met kots om… Zes onvergetelijke jaren. En nee, ik was zelf niet die bewuste collega.

Je ziet het niet vaak. Zoons die hun vaders bedrijf overnemen en erop gebrand zijn het nóg succesvoller te maken. Edwin ontwikkelde zijn eigen formule, won diverse prijzen met zijn supermarkt en schijnt daarnaast een zwarte band te hebben in één of andere vechtsport. Af en toe vervloekten we hem, maar inmiddels is hij uitgegroeid tot een zeer invloedrijk ondernemer en allang niet meer het verwende zoontje van Meneer Ten Brink, die door ons bijna liefkozend 'De Ouwe' werd genoemd. Op een gegeven moment waren een collega en ik het zat. We moesten regelmatig tot 's nachts (één keer zelfs tot half drie!) werken en op hoge poten liepen mijn collega en ik naar Edwin toe. We hadden een keurige brief bij ons. Hij nam die in ontvangst, las 'm ter plekke, glimlachte en zei: “Mannen, jullie hebben gelijk. We gaan er wat aan doen.” Er werd nieuw personeel aangenomen en inderdaad, de nachten buffelen namen in aantal af.

Een jaar of tien geleden interviewde ik Ten Brink in het kader van mijn studie Journalistiek. Het ging toen ook al over de prijzenoorlog. In diezelfde periode stonden uit het niets ineens mensen van de Albert Heijn bij de ingang van de C1000. Ze hadden folders bij zich om aan 'onze' klanten te laten zien hoe goedkoop ze waren. Edwin was er als de kippen bij en bekeek de folder aandachtig. “Laat ze maar binnen folderen”, zei hij. Niemand van ons begreep waarom. Even later legde hij het uit. “Ze staan voor ons gratis reclame te maken. Wij zijn namelijk goedkoper, kijk zelf maar.” Nu, een decennium na dato, doet 'Edje' ook weer mee aan een heuse prijzenoorlog. Maar waar de Alphense supermarktwereld moord en brand schreeuwt, gebruikt Ten Brink de Aldi in de Ridderhof in zijn voordeel en maakt van zijn C1000 ook 'gewoon' een prijsvechter. En volgens de advertentie is 'ie goedkoper dan Aldi, al mag u dat lekker zelf uitzoeken.

Edwin heeft dus ook een zwarte band in prijsvechten. Ik weet het wel hoor, als mijn dochter 15 is. De ruzies met vrouwlief ten spijt: die kleine gaat lekker bij de rooien aan de slag. Oude liefde roest niet. Al hoop ik vurig voor het huidige personeel dat ze inmiddels andere (ruimere?) broeken hebben...