Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn -

Bij haar en opa Klaas was het warm en knus. We logeerden er graag. Het was er vaak een zoete inval. Wie aanbelde, kreeg van oma een vorstelijk onthaal. Dan maalde ze de koffiebonen en haalde opa alvast de jeneverfles uit de kast.

Mijn andere oma (Annie) was getrouwd met Dirk, mijn stiefopa, een egoïstische man met tirannieke neigingen. Hij had oma Annie, die van nature volgzaam en gemakkelijk te beïnvloeden was, vanaf de eerste dag volledig in zijn macht. Ik heb nooit bewijs gezien van ook maar het geringste teken van lichamelijke mishandeling, maar mijn verdenkingen zijn niettemin altijd overeind blijven staan. Dat hij haar geestelijk alle kanten op sloeg, was voor mij overduidelijk.

Hij was een imposante verschijning. Lang, breed, handen als kolenschoppen en een stierennek waarin je de aderen zag pulseren. Als hij zijn entree maakte, vulde de kamer zich niet alleen met zijn gestalte maar ook met een soort verstikkende arrogantie die de gesprekken stil deed vallen. In familiekring durfde niemand het aan om stiefopa verbaal te trotseren, ook niet toen hij zijn baan bij de Kinderbescherming kwijtraakte en zijn status binnen de familie dreigde te wankelen. Dat ontslag was gehuld in nevelen.

Ik heb goede jeugdherinneringen. Aan mijn vader, van wie ik meer hield dan wie ook. Aan mijn zus Leontien, die jegens mij iets halsstarrigs en vijandigs had, maar met wie ik als klein meisje een verbondenheid voelde die verder ging dat de gemiddelde band tussen twee zussen. Aan de in suiker drijvende havermoutpap van oma Aaltje. Aan de golden retriever van onze buurman, die mij altijd kwispelend benaderde voor een aai over zijn kop. Aan de zomers op de camping en de winters op de Friese doorlopers.  

Het gekke is dat geen herinnering dateert van voor mijn zevende levensjaar. Terwijl andere mensen flarden beelden kunnen oproepen uit de tijd dat ze drie of zelfs twee jaar waren, kan ik me niets uit mijn peuter- en kleutertijd voor de geest halen. Ik heb foto’s van mijn eerste schoolklas, waarop vier- en vijfjarige jongens en meisjes in drie keurige rijtjes poseren voor de fotograaf. Ik bekijk de gezichten, maar niemand laat een belletje rinkelen. Ik herinner me het huis niet, waar ik tot mijn vierde woonde. De mooie maanvisjes in het aquarium, die ik volgens oma Annie altijd veel te veel vlokken voerde. Het trapveldje achter de flat.

Het is alsof mijn leven pas begon toen ik zeven jaar was. Om precies te zijn in die regenachtige herfstnacht. De nacht waarin ik ontwaakte en schrok, omdat ik stiefopa Dirk naast mijn bed zag staan. Naakt.

Een Alphense is van haar zevende tot haar twaalfde misbruikt. Ik schrijf momenteel een roman, waarin zij als incestslachtoffer centraal staat. Hierbij een voorpublicatie, het betreft een verkorte versie van het eerste hoofdstuk.

Deze column over huiselijk geweld sluit aan op Debatcafé OpHetDorp rond ditzelfde thema.

Dennis Captein