Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn -

Lijkt me lachen, zo'n veldslag bij een verkiezingsbord. Met aan haren trekkende, krabbende, bijtende en krijsende politici, die elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Dan pak ik m'n tuinstoel en een ijskoud pilsje. Puur genieten. En als het dan avond is en iedereen is - met pijn en moeite, want na zo'n stoeipartij hoort dat niet meer zo soepeltjes te gaan - weer naar huis om zich door vrouw- of manlief op te laten lappen, doe ik wat nodig is. Voor u, voor ons. De fik in dat bord. En terwijl de vlammen om zich heen slaan (die borden staan gelukkig zo opgesteld dat ik dan geen mensenlevens in gevaar breng) en ik het hout hoor kraken, de posters zie verschrompelen en het zaakje stukje bij beetje onaangenaam begint te ruiken, trek ik nog een 'kouwe klets' open. Psssssss...

Opheffen die handel. Het maakt allemaal toch geen reet meer uit. Van de week las ik in de krant wie namelijk écht de macht hebben in ons kleine landje. En misschien wel wereldwijd. Er zijn eigenlijk maar twee partijen: de banken en, jawel, de farmaceutische industrie. Het zit zo: een jongen uit Den Haag leidt aan een ziekte. Daar was aanvankelijk geen geneesmiddel voor, tot een apotheker uit diezelfde stad bij een verffabriek in het buitenland het ontbrekende ingrediënt vond om het medicijn te maken. Van 1997 tot 2002 maakt de apotheker dit medicijn voor het jochie. In 2002 meldt Orphan Europe zich bij de apotheker. Zij hebben een Europese subsidie (!) gekregen om het medicijn te gaan produceren en de apotheker kan het dan gewoon bij hen bestellen. Niets aan de hand, zou je denken.

De apotheker was aanvankelijk tevreden. Het kostte hem minder tijd en zo konden ook wereldwijd patiënten met dezelfde aandoening gebruik maken van het medicijn. Tot in 2003 blijkt dat het medicijn, geproduceerd door Orphan, maar liefst vijftig(!) keer zo duur is. De apotheker blijkt niet blind voor de farmaceutische waanzin en besluit zijn eigen medicijn weer te gaan produreden. Daar is Orphan Europe niet blij mee. Rechtzaak na rechtzaak volgt en ondanks de beschuldigingen aan het adres van de apotheker, stelt de rechter hem in het gelijk. Tot 2008 blijft hij het medicijn maken. Maar het maakt de zorgverzekering geen reet uit. Vijftig keer zo duur of niet, de belastingbetaler betaalt toch wel.

Ondanks de uitspraak van de rechter boeit het de politiek niet. Die zijn te druk met bezuinigen. Op zorgkosten, want het wordt allemaal te duur. Het ene na het andere – niet alledaagse - levensreddende, levensverlengende of levensverbeterende medicijn wordt 'uit het pakket' gesloopt, ondanks de torenhoge en steeds hoger wordende premies. Want de politiek heeft het te druk met zichzelf om na te gaan hoe het écht komt dat men zo moet bezuinigen. Met het al dan niet beschadigen van elkaars posters is in korte tijd een nieuw dieptepunt bereikt. En maar subsidies verstrekken om medicijnen vijftig keer zo duur te laten worden. Ik zeg: de fik erin, weg met die borden. Stelletje eikels.