Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn -

Bij onze welkomstbalie geen chagrijnige middelbare mutsen die al zestien jaar droog staan en bij de gemeente boventallig waren. Louter gediplomeerde gastvrouwen met minimaal vier jaar ervaring bij musea, banken of ministeries. Wij doen niet aan nummertjes, ook dat maakt ons uniek. Onze baliemedewerkers zullen u met een glimlach van oor tot oor begroeten en naar u toe komen. Wij hanteren daarbij het 'hand-op-schouder-principe'. Alles voor een warm welkom. Daarom mag u ook enkel twee bij twee naar binnen. Onze medewerkers zullen u tot op de vierkante milimeter kunnen vertellen waar u moet zijn, ook als u de weg al weet. Alles draait hier om de persoonlijke benadering. Ook dat is kunst.

Zonder trap te hoeven lopen, kunt u hier bovendien een lekker hapje eten. En nee, om uw vragen voor te zijn, wij doen niet aan saté met patat. Gut, alleen de gedachte al aan kip en appelmoes… Sint-Jacobsschelpen uit Galicië kunt u hier krijgen. Bovendien doen wij niet mee aan hypes. Hier dus geen Heineken Extra Cold, ofzo. Daar trek je alleen maar tuig mee aan, van die bierdrinkende cultuurbarbaren. Daar is dit gebouw dus níet voor bedoeld. Die mogen alleen meebetalen. In ieder geval: wij serveren u liever een goed glas Charles Heidsieck Blanc des Millénaires Brut Reserve uit 1995. Grandcru is ons motto. Dat noem ik met een knipoog ‘Oppatjastijl’. U begrijpt vast wat ik bedoel.

Verder treft u op de begane grond nog een galerie waar die stakkers van STA-ART hun onverkoopbare prul kunnen neerzetten. Tante Hannie’s vrije impressie van Michelangelo’s David en oom Harrie’s ‘Bolletje Wol Van Gips’. Enfin, dat kunt u gerust overslaan. Prutsers, helaas een noodzakelijk kwaad. Zonder hen had ik het nóg moeilijker gehad dit gebouw neer te zetten. Aan de andere kant treft u nog een kleine concertzaal, die ik met een knipoog 'De Oppatjazaal' noem. Op de eerste verdieping dan onze spiksplinternieuwe bibliotheek met verzilverde boekenhouders en licht eiken parket. U raadt het al, een replica van de vloer van het Stedelijk Museum te Amsterdam. Kosten noch moeite hebben we gespaard. Regenwouden wel. Denk ik. 

Hier kunt u in absolute stilte lezen. Een boek zoeken mag trouwens alleen als de schoentjes uit zijn. Vragen stellen doen we hier niet, praten doen we buiten. Deze bibliotheek noem ik - met een knipoog natuurlijk - 'De Oppatjabibliotheek'. In de vorige kwam nooit iemand, maar ja. In Alphen is men nu eenmaal niet zo lezerig. Des te rustiger, toch? Ook krijgen de muziekschool en het streekarchief op deze verdieping wat vierkante metertjes. Die ik, met een knipoog, 'Oppatjametertjes' noem. Een geste mijnerzijds. Boven hoeven we verder niet te komen. Daar komen wat kantoor- en opslagruimtes. Gelooft u mij, zoiets als dit heeft u nog nooit gezien. Buiten, voor de deur, komen nog bronzen standbeelden. Van de legendarische wethouders die Alphen op dit moment besturen en met bloed, zweet en tranen vechten voor wat goed is voor de mensen. Tijdens de onthulling komt het Concertgebouworkest spelen. Daar krijgt u nog wel een uitnodiging voor.

En, vindt u het wat? Ik noem het - met een knipoog - 'Het Cultuurhuis'. Cultuur van en voor iedereen. Heel Alphen zal mij dankbaar zijn. Zelfs bezoekers van wijlen Het Kasteel zijn hier welkom. Als ze hun vieze schoenen maar vegen en nergens aankomen. Die gekkies van STA-ART zijn ook welkom. Als ze maar sokken aantrekken onder hun sandalen en deodorant gebruiken. Ik kan niet wachten tot ik dat rode lint mag doorknippen. Wat zegt u, kosten? Doe niet zo gek. Dat wacht ik echt niet af. Tegen die tijd zit ik allang in de Tweede Kamer.'