Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn -

Van de week raakte ik in onze Alphense Stadskas in gesprek met een van de wethouders. Gewoon een gezellige babbel met een kopje thee aan mijn kant van de tafel en een kopje koffie aan zijn kant van de tafel. Voorafgaand aan het gesprek waren natuurlijk zes klapzoenen uitgedeeld, drie van hem en drie voor hem. Deden we vorig jaar ook, maar toen liepen we tijdens Oudejaarsnacht op hetzelfde feestje rond.

Ergens in het gesprek kwamen we op de ontwikkelingen aan de Lage Zijde en dan speciaal rond dat fijne plein. Onderhand is dat zo'n beetje de Heintje Davids onder de Alphense politieke uitdagingen. Net als je denkt het onder controle te hebben, duikt het weer op. Maar dan erger.

De prachtige plannen voor dat plein zijn gemaakt in de tijd dat de bomen nog tot in de hemelen reikten. Die plannen moesten worden gemaakt omdat de herinrichting uit de jaren tachtig niet echt geslaagd werd gevonden. Het plein is te groot, er zijn geen trekkers op het plein, de aanloopstraat is minder aantrekkelijk geworden, er zitten twee coffeeshops om de hoek, aan de rand staat een parkeergarage die niet voldoet en de bibliotheek is lek. Kortom, er wordt geschreeuwd om een oplossing.

Er is vóór de crisis een plan gemaakt met een heleboel nieuwe winkels, nieuwe woningen, nieuwe bruggen, nieuwe parkeergarage, nieuw  Cultuurhuis voor de bibliotheek, nieuwe bestemming voor het Nutsgebouw en heel veel nieuwe horeca. En, een helemaal gerestyled winkelcentrum. Dan krijgen we een lekker druk plein in het Stadshart, dacht 'men' in het Stadhuis. Toen die bomen dus nog... enfin u begrijpt het wel.

Inmiddels weten we beter: die mooie plannen zijn onbetaalbaar. Dus werden nieuwe plannen gemaakt. Door een nieuwe projectontwikkelaar, want de oude werd naar huis gestuurd. De nieuwe liep zelf weg en nu is nummer drie aan de beurt. Die heeft de plannen rigoureus gekortwiekt: een kleiner plein, minder woningen, minder winkels, kleinere parkeergarage en kleiner Cultuurhuis. Niks doen aan de aanloopstraat, en de omgeving van de Aarhof is ook uit het plan.

Maar ook dat nieuwe plan ligt onder vuur. Het is namelijk nog steeds vreselijk duur. Maar vooral: er wordt openlijk getwijfeld aan de haalbaarheid. Bovendien - niet onbelangrijk - het Thorbeckeplein is nooit een gezellige onderdeel van het Alphense Stadshart geweest. Dat gaat het ook niet worden. Het Alphense Stadshart houdt op bij de Kromme Aar. Dat is al sinds de laatste oorlog zo.

'Wat zou jij dan doen?' vroeg de wethouder.
Wat ik zou doen? Ik zou meteen de stekker uit alle plannen trekken.
Het enige wat echt moet is dit: de bibliotheek gaat verhuizen naar het Nutsgebouw. De oude bibliotheek wordt afgebroken en vervangen door een net appartementengebouw met lofts.
Parkeren kan gewoon op de helft van het plein, plek zat. Voor de rest hier en daar groot onderhoud plegen en gewoon alles weer in de markt zetten. Maar dan wel voor een huurprijs of koopprijs die is gebaseerd op een C-locatie, dus niet voor de hoofdprijs zoals vroegâh.
Net als het stukje Hooftstraat tussen de steeg en de Kat kan ook de rest van de bebouwing langs de Oude Rijn en rond het plein gewoon terug naar lokale kopers en huurders.

Dan kan het Thorbeckeplein verder met ontwikkelen van een eigen identiteit. Dan is er plaats voor kleine winkeltjes, aparte restaurantjes, ambachtslieden, alternatieve praktijken en malle ideeën. Dan kan er op dat plein worden geëxperimenteerd door kunstenaars en kunstenmakers. Dan ontstaat op een organische manier een stukje alternatieve cultuur aan de periferie van een Stadshart.
Niks supermarkt en grote trekker. Gewoon een rustig pleintje met leuke kleinschalige en goedkope initiatieven. En op zaterdag een kleine gespecialiseerde streekmarkt (de rest van de markt kan naar het Rijnplein). Dat zou ik doen.

'Maar er is een point of no return', zei de wethouder. Hij bedoelt dat er nu al zoveel geld in dat project is gestoken dat het wel moet worden afgemaakt zoals het is bedacht. 'Ja, maar je kunt beter nu je verlies nemen dan later', zei ik. 'Want, wat doen we over twintig jaar? Als er een plein ligt met allemaal prachtige winkels en een groot Cultuurhuis en er komt niemand? Net als nu. Net als twintig jaar geleden. Dan zitten we wéér met een zieltogend plein, waar wéér een prachtig plan op los wordt gelaten. Wat wéér gaat mislukken.'

Het 'point of no return' is er nog niet, maar wel bijna. De weg terug is pas echt afgesloten als het eerste gebouw gesloopt wordt.
Dus politici van deze stad: sla de handen ineen en ga voor iets nieuws! Geef het Thorbeckeplein een lik verf en laat het daarna met rust, voorgoed.