Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn -

Om iets voor achten ging de televisie aan en op het enige net wat er toen nog te ontvangen was, zag je op een, niet al te scherp beeld, de Bourdonklok op de Waalsdorpervlakte statig heen en weer slingeren. Een heel vreemde gewaarwording was dat de kakofonie van gesprekken en geluiden stilviel bij de eerste indrukwekkende galm van deze klok en alle visite hun aandacht richtten op de tv. Tussen de slagen door kon je een speld horen vallen en na het wegebben van het laatste geluid, viel er een oorverdovende stilte. Niet alleen in huis maar ook buiten leek het dan of de wereld even helemaal stil stond.

Als kind had je geen flauw benul waarom alle visite ineens zo somber en stil naar die tv zaten te kijken, sommige een traantje wegpinkend en anderen weer in diepe gedachten verzonken. Het was toch een feestdag!

Voor mijn gevoel duurde die 2 minuten een eeuwigheid maar eenmaal verstreken kwamen de gesprekken al weer snel op gang. De mannen gingen al weer snel door waar ze gebleven waren, met kaarten en bij de vrouwen gingen de gesprekken over de ontberingen die zij in de oorlog hadden meegemaakt, het tekort aan voedsel tijdens de hongerwinter, het afvoeren van plaatsgenoten in het kader van de arbeitseinsatz, de vermeende NSB families in en rondom Alphen en natuurlijk welke boeren zich schandalig verrijkt hadden tijdens de bezettingsjaren, door het vragen van linnengoed, sieraden en andere kostbaarheden in ruil voor wat eten, en bij welke je juist wel terecht kon voor wat voedsel.

Op spreken over de doden rustte een taboe, soms viel er eens en naam van iemand die mee genomen was door de Duitse bezetter en niet meer terug was gekomen maar direct stokten de gesprekken dan.

Naarmate je ouder werd, begon je steeds meer te begrijpen wat deze generatie heeft mee gemaakt en drong stukje bij beetje door wat een impact deze duistere periode moet hebben achter gelaten bij al die ooms en tantes, die nooit onbezorgd kind hebben kunnen zijn.

Wat me de laatste jaren vooral opvalt is de manier waarop deze herdenking opgezet wordt. De aandacht lijkt vooral nog uit te gaan naar de Joodse slachtoffers en steeds minder naar de "gewone" Alphenaren die weggevoerd zijn tijdens de bezetting. Het klinkt misschien wat crue maar de nabestaanden van deze eerste groep hebben de pr. net iets beter voor elkaar om de herinnering voort te laten leven aan hen die het leven lieten . Als op 4 Mei de namen van de Joodse slachtoffers, bij het Joodsmonument, voor gelezen worden dan lopen de koude rillingen over je rug en krijgen de onvoorstelbare aantallen een naam.

Naar mijn mening zouden, naast de 54 namen van de Joodse slachtoffers, ook de 37 andere Alphenaren bij naam genoemd dienen te worden bij deze herdenking en op die manier ook een gezicht te krijgen. Sterker nog het lijkt me een prima idee om een gedeelte van de gelden die nu uitgegeven worden om wat oude planken op te graven uit de Alphense grond, aan te wenden voor het maken van een educatief boekje voor de schooljeugd, zodat zij kennis kunnen nemen van de absurditeit en waanzin uit die jaren en niet alleen een Joodse afkomst reden was tot deportatie vanuit de Alphense samenleving.

Veel vertrouwen dat dit idee vorm krijgt heb ik niet want zelf € 500 was voor de Alphense VVD fractie al niet bespreekbaar om een bijdrage te leveren aan het in stand houden van Barak kampVught waar de Alphenaren :

- Jacobus Groeneveld, gefusilleerd op 30-08-1944 in Kamp Vught,
- Jan Willem Hoornenburg, gefusilleerd op 30-08-1944 in Kamp Vught,

om het leven zijn gekomen in aanwezigheid van andere plaatsgenoten, die daar gevangen zaten.
4 mei dodenherdenking, een dag om even stil te staan en niet in de vergetelheid te laten raken, maar de waardigheid naar de gevallenen toe zou uit meer moeten bestaan dan alleen 2 minuten stilte en politiek correct aanwezig zijn bij de herdenking.