Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn -

Ik ken niemand die door bloggers op internet en social media zo vaak werd aangevallen als hij. De kritiek was niet zelden spijkerhard. Er bestaat een spreekwoord: het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen. Speciaal voor Gebel is er een variant: het zijn sterke benen die de kritiek kunnen dragen, want negenennegentig van de honderd mensen zouden bezwijken onder dergelijke druk. Gebel niet. Gebel was die ene. Dat maakt hem tot een unieke persoonlijkheid.

Het is waar dat hij bijnamen kreeg waarmee je niet graag pocht: De Dictator, De Pillendraaier, De Ware Burgemeester van Alphen aan den Rijn, De-Man-Die-Geen-Tegenspraak-Duldt en De Beschermengel (van wethouder Stan Lyczak, bijvoorbeeld toen deze zijn vierhonderzesentwintigste motie van wantrouwen aan zijn broek kreeg). Gebel deed nauwelijks moeite deze bijnamen te weerleggen. Dat zou ook geen zin hebben gehad. Er zat ondanks de chargering natuurlijk ook een kern van waarheid in.

Maar laten wij tegelijkertijd niet vergeten dat de VVD, alle tegenstanders ten spijt, mede dankzij hem de belangrijkste partij werd en bleef; tot twee keer toe werd de VVD gekozen tot de grootste van Alphen aan den Rijn. Door ons dus! Klaarblijkelijk is hetgeen de gemiddelde Alphense blogger vindt niet representatief voor de mening van héél veel Alphenaren. Wie het daar niet mee eens is, moet de laatste verkiezingsuitslag op het internet nog maar eens bekijken.

Gebel regeerde soms met ijzeren vuist. Als vooraanstaand raadslid was dat zijn manier om in de politieke slangenkuil het gif van zich af te weren. Als het nodig was, beet hij terug, desnoods via zijn eigen blogs. Dat maakte hem binnen de oppositie bepaald niet geliefd. Binnen de coalitie was hij evenwel het gezicht en hoewel de bondgenoten dat nooit in het openbaar zullen toegeven, was hij ook hun leider. Met hem aan het roer, zo wisten zij, was de vier jaar gegarandeerd en hoefden er geen tussentijdse verkiezingen te worden uitgeschreven.

Gebel wist een hecht team te smeden dat jarenlang op de eerste rij zat. En binnen dat team was zijn rol als fractieleider al die jaren onbetwist. Dat kwam omdat hij voor zijn mensen stond. Dus ook voor zijn wethouders. Hun beleid was zijn beleid. Er waren momenten dat ik dacht: nu kun je Lyczak onmogelijk meer verdedigen. Maar wat schetste mijn verbazing dan? Juist op zulke momenten ging hij pal voor de wethouder staan en hield hij hem, hoe hard de orkaan ook blies, uit de wind.

Er is nog iets anders wat hem voor mij met kop en schouders boven de rest liet uitsteken: hoe hard je hem in de discussie ook aanviel, na afloop kon je gewoon een biertje met hem drinken en bleek hij in niets de dictator waar zijn politieke opponenten hem voor uitmaakte. No hard feelings. Dan was hij aimabel en oprecht belangstellend. Om nog maar te zwijgen van zijn humor. Gebel heeft een specifiek soort humor. Zijn grap kan nog zo slecht zijn, als hij die bulderende lachsalvo hierna laat horen, moet je wel hard mee lachen.

Gebel stopt nu reeds om zijn opvolger, Tseard Hoekstra, in de aanloop naar de verkiezingen ruimbaan te geven. Dat lijkt mij een goed besluit. Bovendien is dat ook leuk voor de andere Alphense politici; maken zij tenminste ook eens kans om uit te groeien tot ‘De Beste’.    

Dennis Captein