Andere Blogs

Alphen aan den Rijn - Wie ben ik? Mijn naam is Jurrie, ik ben 39 jaar, alweer ruim 14 jaar getrouwd met Sandra en een trotse vader van drie kinderen in de leeftijd van 2, 7 en 11 jaar.

Sinds mijn dertiende ben ik gediagnosticeerd met diabetes type 1. Al vanaf het begin ben ik helaas matig tot slecht instelbaar. Dit betekent dat ik al ruim 25 jaar te kampen heb met ernstige, levensbedreigende comateuze hypo’s (zeer lage bloedsuikers, soms ook onmeetbaar laag) gevolgd door hypers (hoge bloedsuikers).

De laatste jaren zijn mijn waardes zeer instabiel en schieten alle kanten op. Ik lijd aan hypo unawareness. Ik voel mijn lage waardes onvoldoende aankomen waardoor er onveilige situaties kunnen ontstaan thuis, onderweg en op het werk.

Als er niet tijdig wordt ingegrepen raak ik bewusteloos. Mijn kinderen ervaren dit als zeer angstig en het vraagt erg veel van mijn vrouw die mij bij moet brengen met een glucagen injectie of nog moet zien te voorkomen dat ik in een coma terecht kom. Hoewel zij gelukkig in een noodsituatie op veel steun kan rekenen uit onze directe omgeving, is deze situatie niet langer houdbaar voor ons als gezin.

Zelf raak ik door deze situatie fysiek en mentaal uitgeput. Dat mijn kinderen bang voor mij zijn tijdens en kort na een hypo maakt mij erg verdrietig. Doordat ik bang ben geworden voor mezelf tijdens een hypo heb ik een angst voor hypo’s ontwikkeld. Hierdoor houd ik mijn bloedsuikers hoger dan wenselijk is. Even voetballen met de kinderen durf ik nauwelijks meer. Met mijn passie wielrennen ben ik ook gestopt om dezelfde reden. Alleen thuis zijn met de kinderen roept veel stress op, wat als ik een hypo krijg.

Ook tijdens mijn werk als roltrapmonteur is deze situatie onwenselijk en onveilig. Momenteel kan ik hierdoor ook niet werken. Als er niets veranderd, is het maar de vraag of ik mijn werk duurzaam en veilig kan blijven uitvoeren. En dat terwijl mijn werk mijn grote passie is, al vanaf mijn 18e.

Het is mijn grootste wens om stabiele bloedsuikers te hebben en rust te krijgen. Voor mezelf, mijn lieve vrouw die mij altijd bij staat en mijn lieve kinderen die zich zo jong geen zorgen zouden moeten maken om hun papa. En zeker niet bang zouden moeten zijn voor de hypo´s van hun vader, die zo zielsveel van hen houdt.

Omdat het zo niet langer kan zijn wij op zoek gegaan naar de oplossing. Wij zijn terecht gekomen bij Kibo, die honden opleidt tot diabetes hulphond. De honden slaan, door middel van geurdetectie, alarm bij een glucose waarde van 4.5 en 10 zodat ik tijdig kan ingrijpen en ernstige hypo’s en hypers kan voorkomen. Hoe fantastisch is dat!

Ik kan niet wachten om een maatje te hebben die mij 24 uur per dag (thuis, onderweg en op mijn werk) bij staat en mij tijdig alarmeert. De hond zal rust en veiligheid bieden in ons gezin en vooral mijn kwaliteit van leven verhogen. Maar daar heb ik jullie hulp bij nodig!

Helaas komt de diabetes hulphond in Nederland niet in aanmerking voor een vergoeding. De kosten zijn hoog en voor ons als jong gezin helaas niet alleen op te brengen. Wij hopen door middel van een zorgfunding project en de steun van mensen die dit doel een warm hart toedragen mijn droom werkelijkheid te laten worden. 

Over 23 dagen loopt onze funding af. We hebben nog € 515 nodig om ons doelbedrag te halen. Hopelijk gaat dat lukken!

Heel erg bedankt alvast voor uw bijdrage! 

Groetjes Jurrie