Delen
Tekening Wilhelminalaan Buitenplaats Brittenrust
Van het tijdperk vóór 1875 zijn er geen foto's van Alphen aan den Rijn. Pas daarna werden foto's genomen met een lichtgevoelige glasplaat.
Tot die tijd bestonden er alleen tekeningen, schilderijen en etsen. Deze laatsten werden gebruikt om prenten meervoudig af te drukken.
Op een (vaak koperen) etsplaat werd een waslaag aangebracht, waar de kunstenaar zijn tekening in maakte. Met het tekenen verdween op de plaatsen van de lijnen de was van de plaat. Die werd in een zuurbad gelegd, waarna het zuur in de plaat invrat op die plaatsen waar geen was meer zat.
Door de plaat met inkt in te wrijven en daarna weer schoon te maken, bleef alleen inkt achter in de groefjes op de plaat. Met behulp van een pers en een vel papier kon zo een afdruk van een plaat gemaakt worden. De afdrukken werden los verkocht of in boeken ingebonden.
Soms werd de plaat later nog met de hand ingekleurd.
Gerelateerde afbeeldingen:
-THUMBRELATED.jpg)
-THUMBRELATED.jpg)
-THUMBRELATED.jpg)
Brittenrust (ook wel Allongius) is regelmatig de schoonste buitenplaats tusschen Leiden en Woerden genoemd, ook in buitenlandse reisverslagen ondermeer uit Engeland en Zwitserland.
In de 16” eeuw bestond deze buitenplaats al onder de naam van het Huis Arckom. Aan het eind van de Gouden Eeuw, kwam het in bezit van Johannes Allongius, gezant van de hertog van Saxen-Coburg.
Deze bouwde het huis langs de Rijn aan de huidige Wilhelminalaan, iets voorbij de Julianabrug. Een enorme vijver liep vanaf het huis parallel aan de rivier richting het Alphense centrum. Allonguis woonde ook regelmatig in Londen en net als zijn erfgenamen, was hij lang niet altijd in Alphen. Na diverse verervingen kwam het in handen van mensen, die er niets meer mee hadden en Brittenrust verpauperde meer en meer.
Er gingen geruchten dat het er spookte. Oude inwonders van Alphen vertelden dat het onder de vloer van de groote zaal niet pluis was. Toen de vloer werd uitgebroken en er niets werd gevonden, verhuisde het
spook naar de plafonds. De seances werden zo talrijk en onrustbarend, dat de laatste eigenaar, ten einde raad, het huis in 1802 liet slopen.
Later is ondermeer Scheepswerf Boot op het terrein gekomen
Het haventje aan de Arubastraat / Bonairestraat herinnert nog aan de vijver.
