Politiek - VVD

Alphen aan den Rijn -

Wat het dienstverleningsconcept is de VVD van mening dat je goed moet kijken naar wat een inwoner met de gemeente te maken heeft. Veel mensen komen alleen naar het gemeentehuis voor een nieuw paspoort (eens in de vijf jaar) of een nieuw rijbewijs (eens in de tien jaar). Daarvoor hoef je niet in elke kern een loket van de gemeente te zetten. Iemand gaf het voorbeeld van Den Haag: als je daar in een buitenwijk woont moet je vaak langer reizen naar het gemeentehuis dan vanuit bijvoorbeeld Boskoop naar Alphen. Maar als het gaat om mensen die frequent face-to-face contacten hebben met de gemeente, zoals het WMO-loket of de afdeling sociale zaken, of om mensen die niet naar het centrale gemeentehuis kunnen komen, is een oplossing op maat wel wenselijk. Uiteraard moet je kijken wat je maximaal met internet kunt bereiken, maar face-to-face-contacten blijven nodig. Waar het gaat om zaken als onderhoud van wegen, veiligheid in de buurt en openbaar groen, werkt de meldingslijn prima, maar heb je ook een wijkbeheerder nodig als aanspreekpunt. Dat blijkt in de praktijk prima te werken. Leuk om te horen dat uit de enquête blijkt dat mensen bereid zijn zelf meer verantwoordelijkheid te dragen voor de veiligheid en het groenonderhoud in de buurt.

Wat het besturingsconcept betreft: als we naar de raad kijken, moeten we zoeken naar een werkbare manier om goed contact te houden met de inwoners. De rondetafel in Boskoop of de informatiemarkt in Alphen aan den Rijn zijn goede instrumenten, maar zijn wel zaken die in het gemeentehuis plaatsvinden. De kerncontactavonden in de kernen zelf in Rijnwoude brengen de gemeenteraad bij de mensen, maar hebben als nadeel dat ze op vaste momenten zijn gepland waarop er mogelijk weinig te bespreken valt. Wijkraden zijn noch voor de VVD, noch, blijkens de enquête, voor de inwoners, een optie (gelukkig maar). We zullen naar een gemengd model moeten waarbij we in geval van besluiten die een bepaalde kern of wijk aangaan naar de betreffende kern toegaan, en we in geval van zaken van breder belang in het gemeentehuis vergaderen. We moeten dus niet streven naar een vaste groep mensen in een kern die als een soort deelraad fungeren. Per onderwerp zullen mensen zich willen verenigen, dat moeten we niet van bovenaf opleggen, maar wel faciliteren met ruimte en ondersteuning.

Wijze les van vrijdag: in een 100.000+ gemeente moet je als raad keuzes maken: waar bemoeien we ons wel en niet mee? Je kunt je niet meer bemoeien met details. Het gebeurt in Alphen dat een of twee partijen een stuk uitschieten, of vragen stellen, over een detail waar we een halve avond aan kwijt zijn, terwijl we niet toekomen aan het kaders stellen en controleren van het college. De vijf speerpunten van de raad, zowel van de vorige als van deze periode, zijn een goede aanzet om te focussen. Natuurlijk doen zich incidenten voor, zoals de Julianabrug, die van groot algemeen belang zijn en die we op de agenda moeten zetten, en zijn er grote onderwerpen die van het college komen (Lage Zijde, voorjaarsnota, begroting, jaarrekening) . Maar we zullen de inwoners ook moeten vertellen waar we niet van zijn: details als de stoeptegel, of zaken waarover een besluit reeds is genomen, daarvoor dient u zich te wenden tot het college. En als daar iets niet goed loopt (dat is iets anders dan een antwoord krijgen dat u niet bevalt) horen we dat graag van u terug.

De petitie tegen het Cultuurhuis is zo'n voorbeeld van iets waar reeds over besloten is. Het aantal ondertekenaars valt ook tegen, maar ik weet nu al wat er gezegd gaat worden, want daar bestaat een CD van: 'Mensen reageren niet omdat ze zo murw zijn geslagen door de halsstarrigheid van de coalitie om vast te houden aan het Cultuurhuis, dat ze niet de indruk hebben dat hun stem er toe doet." Jaja, volgende nummer graag. Men zal niet snel toegeven dat dé meerderheid waar men over spreekt die tegen het Cultuurhuis is, niet bestaat.

Huisartsen zijn begonnen met het afstoten van taken, ook ondergetekende. Zoals u weet: huisartsen hebben de afgelopen jaren veel taken van het ziekenhuis overgenomen, omdat zij dat met tenminste behoud van kwaliteit goedkoper kunnen. Denk aan de zorg voor diabetes, hart- en longpatiënten, kleine chirurgische ingreepjes en het plaatsen van spiraaltjes. Het scheelt honderden euro's per verrichting ten opzichte van het ziekenhuis. Maar omdat huisartsen dus meer zijn gaan doen, hebben zij hun budget overschreden. Daarom wil de minister dat geld bij ons terughalen. Dus hebben de huisartsen besloten om de extra taken weer terug te geven aan het ziekenhuis. Zo overschrijden we ons budget niet en worden we niet meer gekort op de basiszorg. Dat de minister daarmee op jaarbasis tientallen, zo niet een paar honderd miljoen duurder uit is en de wachtlijsten zullen oplopen, is blijkbaar iets dat de minister niet interesseert.
Huisartsen snappen ook dat we in deze tijd moeten inleveren. Maar een inkomensdaling van 10% netto, gevoegd bij de maatregelen die iedereen zullen treffen, is voor huisartsen onverteerbaar zonder dat daar een deugdelijke argumentatie onder ligt en zonder dat andere bezuinigingsmaatregelen zijn verkend, zoals de oprichting van spoedposten (welke ontwikkeling no ook stilligt), het verschuiven van geld van de ziekenhuizen naar eerste lijn, generiek voorschrijven door specialisten en een eigen bijdrage bij een bezoek aan de huisartsenpost.

Tot volgende week.