Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn -

De 'rebellen' roepen “Allah Akbar!” en Muammar Kaddafi kijkt hulpeloos om zich heen, als een oude hond op weg naar een stil plekje waar hij in vrede kan sterven. Even dacht ik hem te betrappen op een smekende blik om genade. Hij had zich samen met zijn zoon in een riool verstopt. Als een rat… Van ‘Broeder Leider’ en ‘Kolonel Kaddafi’ tot liggen in de stront van voormalige onderdanen. Het kan snel gaan. De leeuw brult het bioscooppubliek wakker: ‘Kaddafi the Movie’…

Zonder zonnebril, militaire outfit en perfect in model gebracht haar is Kaddafi 'gewoon' een oude vent. Een hulpeloze oude man die zojuist alles verloren heeft en met een bebloed gezicht achterover op een knalgele motorkap ligt, terwijl hij door zijn tegenstanders bespuugd wordt. Als je de beelden bekijkt, zie je geen genadeloze, allesbepalende en terroristische tiran meer. Eerder een rat. Een strijder van de Nationale Overgangsraad (NTC) liet vol trots een gouden pistool zien, gejat van die dooie. Ik begrijp de euforie, laat dat als een paal boven water staan. Maar toch, stiekem, doet het me een beetje denken aan de bal die naar huis mag worden meegenomen door de maker van die glaszuivere hattrick. Het is maar voor even, die beker is veel belangrijker.

Een voetballer is zo goed als zijn laatste wedstrijd. En meestal zijn die niet best, afscheidswedstrijden. Kaddafi’s afscheidswedstrijd was wat mij betreft niet echt imponerend. Een oude, opgejaagde man die de laatste trap op weg naar de dood krijgt en smeekt voor zijn leven. Voor alle duidelijkheid: de machtsgreep van het volk was des te indrukwekkender. Maar hoe zal Kaddafi over een paar jaar door de wereld worden herinnerd? Als die kalende man die wat moeilijk liep en gemarteld werd door bruten? Of als de snoeiharde terrorist en dictator die hij was? De familiefoto’s winnen het toch ook altijd van de foto’s in uniform? Het volk van Libië is verlost van Kaddafi. Wie komt er nu? Zou er tussen al die strijders écht niet één zitten die graag in het voormalige zwembad van Kaddafi zwemt? Zou er ook niet één tussen zitten die daar álles voor over heeft? Kaddafi’s zonen zijn vermoord of gearresteerd, alles ligt open en iedereen maakt kans. Iemand krijgt de macht, de vraag is alleen: wíe?  

Een door een Libische rechtbank veroordeelde Kaddafi had mij een véél mooier einde geleken. Dan wist de opvolger gelijk hoe snel het kan gaan en dat de macht nu écht bij het volk ligt. Nu is er een open einde. De tiran is dood, de hulptroepen zullen Libië snel verlaten. En nu? Zou Kaddafi over tachtig jaar een groter hoofdstuk hebben in het geschiedenisboek van scholieren dan zijn opvolger? Zou de vreugde van het dappere Libische volk uiteindelijk niet langer duren als zij aan zichzelf én de wereld kon laten zien dat, met het veroordelen van Kaddafi, zij de weg naar democratie definitief inzet? De dodelijke confrontatie kwam Muammar Kaddafi misschien wel helemaal niet zo slecht uit. Hij hoeft niet meer voor het oog van de hele wereld voorgeleid te worden. Hij hoeft nu niet, zoals al die oorlogsmisdadigers in Scheveningen, elke week een nieuw smoesje te verzinnen om niet te hoeven opdraven. Nierstenen, suikerziekte, door een bewaker met een rolstoel de rechtszaal ingeduwd worden… De allergrootste vernedering is hem bespaard gebleven, die conclusie kunnen we wel trekken. Ondanks het riool.

Het volk grijpt de macht. Zou dat echt zo zijn? Ik hoop echt dat Libië de wereld gaat laten zien hoe het moet. Dat de macht verdeeld wordt onder mensen die rekening houden met het gezin van hun soldaat en niet á la minute een veertig meter hoog standbeeld van zichzelf in de voortuin of in het naar zichzelf vernoemde park zetten. Dat de nieuwe bestuurders, in tegenstelling tot onze regering hier in Nederland, elkaar in balans proberen te houden in plaats van het landsbelang opzij te schuiven voor een paar zeteltjes meer (of minder voor de ander).

Van ‘Broeder Leider’ en ‘Kolonel Kaddafi’ tot ontdekt worden in een riool, als een rat. Hopelijk lukt het Libië om vooral géén opvolger voor hem te vinden. Democratie is lang niet alles, maar wél het minst slechte alternatief. Zo kan Libië ook de wereld weer iets mooier maken misschien. Ik gun het die mensen zo. En ons ook.

Je schijnt er namelijk prima vakantie te kunnen vieren.