Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn - Er zit een dame met grijs haar achter de balie. Ze lijkt me een pittige tante. Ik had haar nog niet eerder gezien. Ze is nog heel even in gesprek en draait zich al snel naar mij toe. Tot mij grote verbazing begint ze met grote ogen en hoge stem overdreven duidelijk en langzaam tegen mij de praten: "Hoi! Wat kan ik voor jou doen?! Meestal beginnen mensen pas zo achterlijk te doen als ze mijn stem gehoord hebben. Het sloeg werkelijk in als een bom. Ik wend mijn ogen af en zeg hardop: "Okeee...." En denk: Dit kan nog een laaange zit worden.   Nadat ik haar heb uitgelegd waar ik voor kom, geeft zij haar weerwoord wederom op overdreven gearticuleerde en langzame wijze. Dit gaat zo het hele gesprek door en op gegeven moment vraagt ze zelfs of ik weet wat het woord 'wettelijk' inhoudt. Het kwam als een blur over me heen en ik zeg godvergeme nog 'nee' ook. Begint ze het uit te leggen! Tijdens het pinnen zegt ze: "Zo, en dan moet de pas hier in." Ik begin opstandig te worden, maar tel tot 10 en stop die pas erin. Zegt ze: "En nu moet je je pincode intoetsen. Daar vraagt 'ie nu om." Adem in, adem uit, Karen...   Ik besluit verbinding met haar te maken en zeg haar na het betalen dat ik het idee heb dat ze op een duidelijke manier tegen mij praat omdat ik niet goed uit mijn woorden kom. Zegt ze. "Ik doe mijn best om je zo goed mogelijk te helpen. En ik praat op een duidelijke en langzame manier, zodat je het wat makkelijker kan verwerken." Ze wijst daarbij naar haar hoofd. AAAAAAAAAAH!!!!!!! Gaat het in mijn hoofd. Ik ben in staat haar een knal voor de hare te geven, maar ik laat mijn hart spreken en zeg op rustige toon: "Dankuwel, maar ik kan u ook prima begrijpen als u snel tegen mij praat." "Nou, dat doen we het voortaan gewoon snel", zegt ze. En laat me naar buiten.   Ik hoop dat ik haar de volgende keer weer tref. Dan kan ik ook nog uitleggen dat ik mentaal gewoon in orde ben. En dat ze dus niet hoeft uit te leggen hoe een betaalautomaat werkt.

Het verbaast me telkens weer dat er nog steeds mensen zijn, die op deze manier tegen mensen in een rolstoel aankijken. En het doet nog steeds zeer. Maar onderweg naar huis drong het tot me door dat dit haar leerweg is. En deze vrouw heeft nog een hoooop te leren.

Ik ben ervan overtuigd dat deze mensen naar hun eigen kunnen met de beste intenties dit soort acties ondernemen. Maar misschien is het een idee de ander te behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden. Ongeacht of iemand in een rolstoel zit, uit het buitenland komt, kreupel loopt, of wat dan ook.

Wake up call, lieve mensen! We zijn allemaal gelijk!