Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn -

Soms rij ik met mijn kinderen langs mijn ouderlijk huis. Gewoon om even te kijken. Herinneringen ophalen. Dan vertel ik hen dat ik daar gewoond heb vanaf dat ik hun leeftijd had. In gedachten neem ik het sprintje naar het hoek van de straat. Goh, wat een eind was dat. Toen. In mijn huidige werkelijkheid stelt het niets voor.

De route naar mijn oude basisschool, De Timotheüs, staat in mijn geheugen gegrift. Met frisse tegenzin ging ik daar een jaar of acht heen. Langs die afzichtelijke Goede Herderkerk. De weg naar dorp, waar ik groente en vlees haalde bij Van Nes en Van Es. Of was het andersom? Met de fiets brood halen uit het nachtapparaat van Zonneveld. En dat terwijl er een winkeltje tegenover ons huis was die overdag van alles verkocht.

Mooi was die tijd dat ik tijdens de EK finale van '88 buiten aan het skateboarden was, terwijl heel Nederland aan de buis gekluisterd zat. Lekker rustig op straat. Spannend was het toen we als bewoners van de straat op straat gingen staan om te zorgen dat er niet zo achterlijk hard door de straat gereden zou worden. Het heeft geholpen, even later lagen er drempels. Toen ik zelf mijn rijbewijs had, vond ik die dingen maar behoorlijk irritant.

Stoepkrijten in de poort. Kuilen graven in dat immense grasveld daar waar nu de Judith Leijsterstraat is. Hangen in ‘het speeltuintje’. In de zomervakantie zelfs tot half tien! Ruzie maken met mijn kleine zusje. Voetballen tegen de loods die er toen nog stond. Zoenen achter de coniferen met mijn eerste vriendinnetje. Midden in de nacht een standje krijgen van mijn moeder: “Je bent te laat, dronken en je stinkt.” Nooit meer wat over gehoord. Maar heel dronken was ik niet, aangezien ik het onthouden heb. Wandelen naar Het Groene Hart Lyceum. Vozen met...

Ach, ze hoeven niet álles te horen.