Nieuws

Alphen aan den Rijn - Tijdens de Nieuwjaarsreceptie die afgelopen 4 januari werd gehouden in het gemeentehuis, luidde burgemeester Spies feestelijk het nieuwe jaar in met de nieuwjaarsspeech.

Dames en heren,

Dank voor uw komst op deze nieuwjaarsreceptie van de gemeente Alphen aan den Rijn. Het is altijd goed om het jaar te beginnen met oprechte wensen en hoopvolle ambities, het liefst in een gevarieerd gezelschap als dit. Die goede start is al ingezet met de goede jaarwisseling die wij achter de rug hebben. We danken de medewerkers van de hulpdiensten voor hun inzet voor onze veiligheid en ook de medewerkers van de gemeente, die ervoor gezorgd hebben dat alles alweer keurig is opgeruimd.

De nieuwjaarsreceptie is altijd een moment om vooruit te zien, maar ook om terug te blikken op het afgelopen jaar. Graag wil ik u nog iets verder mee terug nemen in de tijd, namelijk naar 8 januari 1916. Op die dag stelde de Rijnlandsche Courant de vraag “of het jaar 1916 het jaar van de vrede wezen zal”. De Eerste Wereldoorlog woedde overal om ons heen en honderdduizenden Belgische vluchtelingen vonden in Nederland een veilig onderkomen.

Nu, een eeuw later, dringt diezelfde vraag zich aan ons op: zal 2016 een jaar van vrede zijn? Afgelopen jaar woedde het oorlogsgeweld op verschillende plekken in de wereld en zagen wij nieuwe brandhaarden ontstaan. De terreur kwam angstvallig dichtbij met de aanslagen in Parijs.

Onze zuiderburen beleefden bange dagen, toen het openbare leven in Brussel tot stilstand kwam en militairen het straatbeeld bepaalden. Veiligheid lijkt in deze dagen even kostbaar als schaars. Grote groepen vluchtelingen uit het Midden-Oosten en Afrika zoeken haar, hier in Europa en ook in ons veilige Alphen aan den Rijn.

Nu de wereld op drift lijkt, neemt de angst toe. En angst is een vruchtbare  voedingsbodem voor wantrouwen en geweld. Ook in Nederland tonen mensen zich soms hard en onverzoenlijk. Daar willen wij in Alphen aan den Rijn een positieve kracht tegenover zetten. Angst kent namelijk een krachtige tegenhanger en dat is lef; het enkelvoud van leven, om met Loesje te spreken. In onze gemeente zien wij steeds meer voorbeelden die door dat gevoel geïnspireerd worden. Mensen die niet hun adem inhouden, maar juist hoopvolle initiatieven leven inblazen.

Kijkt u bijvoorbeeld naar komst van grote groepen vluchtelingen in onze gemeente. De politiek stak haar nek uit door noodopvang toe te staan en  ruim 1.100 vluchtelingen te verwelkomen. Vele inwoners schaarden zich achter die beslissing en organiseren allerlei activiteiten voor onze tijdelijke gasten.

De vluchtelingen zelf tonen zich bereid om mee te denken en mee te doen. Ver van eigen huis en haard, maar vastbesloten om ook van deze nieuwe omstandigheden het beste te maken. Allemaal voorbeelden van lef, vanuit verschillende invalshoeken.

Dat zit ‘m niet altijd in grootse daden, maar juist ook in kleine successen en overwinningen. Misschien heeft u wel gehoord van het diner dat leerlingen van het Groene Hart samen met de Rotary organiseerden voor een groep vluchtelingen. Een leerling uit de schakelklas wierp zich spontaan op als tolk. Zij kwam naast mij staan en vertaalde ter plekke mijn speech. Een dapper en gedurfd gebaar, van grote waarde voor iedereen die aanwezig was, en een sprekend voorbeeld voor ons allemaal.

Die open houding zullen we ook in de toekomst nog vaak nodig hebben. Want na de crisisopvang komt de huisvesting van statushouders. En na de huisvesting van statushouders komen de gezinsherenigingen. En met de gezinsherenigingen komt de vraag naar onderwijs, werk en integratie. Als Gemeente Alphen aan den Rijn durven we daarin best een voorhoedepositie in te nemen, maar dan wel met oog voor de realiteit. Er is hier veel ruimte voor opvang en ondersteuning, maar die kunnen we alleen bieden door duidelijke grenzen te stellen richting het Rijk: tijdelijke noodopvang is echt tijdelijk, de nog te creëren extra woonruimte moet breder inzetbaar zijn dan alleen voor statushouders en zonder extra Rijksbijdrage komt een goede integratie niet tot stand.

Ook dat is lef, dat je niet zomaar een sociaal wenselijk antwoord geeft, maar ook de randvoorwaarden benoemt.

De term ‘lef’ echoot al langer in onze gemeente. In 2015 is in Alphen aan den Rijn een begin gemaakt met citymarketing. In het eindrapport positioneert de betreffende commissie onze gemeente als ‘Groene Stad met Lef’. Ik ben blij dat die woorden op veel weerklank en herkenning mogen rekenen; bij ons als bestuur, maar ook veel breder in onze stad en de omliggende kernen. Het ondernemerschap dat hier stevig verankerd is, de vele initiatieven van bewoners, al die kwaliteiten en voorzieningen die hier bijeenkomen: onze gemeente heeft ontzettend veel in huis.

Om dat met overtuiging aan de rest van de wereld te tonen, mogen wij die ‘kop’ van Alphen aan den Rijn best iets vaker boven het maaiveld steken. Dat is een oproep aan het bestuur, aan de politiek en aan het bedrijfsleven, maar vooral ook een oproep aan ieder van u. Wanneer iedere inwoner met iets meer zelfbewustzijn om zich heen kijkt en met iets meer trots dat verhaal uitdraagt, dan doen wij meer recht aan al het goede en mooie dat ons omringt. Wij zijn allemaal ambassadeur van deze gemeente, ieder in onze eigen kring en op onze eigen manier. Ik hoop dat al onze inwoners die rol met enthousiasme op zich nemen.

Zij bevinden zich in ieder geval in goed gezelschap, want er zijn gelukkig veel mensen en partijen die nu al het voortouw nemen in Alphen aan den Rijn. Mensen die niet afwachten, maar dóen. Zonder hen was er nooit een 9 meter hoge Romein verrezen langs de N11 bij Archeon. Zonder hen hadden we niet kunnen genieten van allerlei culturele, muzikale, sportieve en bovenal gezellige evenementen, waaronder het Oktoberfest, de nieuwkomer van 2015. Zonder hen viel er geen Plantarium te bezoeken, als toonbeeld van de innovatiekracht van onze Boskoopse kwekers. Zonder hen zou de Hooftstraat tot neerslachtigheid stemmen, terwijl bewoners en ondernemers nu de moed hebben om vooruit te kijken, en niet bij de pakken neer te zitten. Zonder hen zou de openbare ruimte wellicht haar aantrekkingskracht verliezen, terwijl zij nu juist floreert dankzij het beheer door de inwoners zelf. Zonder hen geen dorpsraden, geen verenigingen, geen vrijwilligersorganisaties, geen bedrijfsleven.

Zonder hen geen Groene Stad met Lef, omdat die pas vorm krijgt wanneer mensen haar eigenhandig opbouwen met hun ideeën, hun inzet en hun betrokkenheid.  In 2016 willen we verder bouwen aan die stad, steen voor steen en stap voor stap.

Ik voer u weer even terug naar de krantenkoppen van 100 jaar geleden, om te laten zien dat sommige problemen van alle tijden zijn en dus een lange adem behoeven:

“Het is een droevig feit, dat de treinenloop tusschen Utrecht en Leiden voor geen uitbreiding vatbaar is, zoodat we ons met 6 treinen moeten tevreden stellen. De stiefmoederlijke behandeling in de Eeuw van het Verkeer zal haar oorzaak wel vinden in gebrek aan concurrentie en de exploitatie door de staat.”

U ziet het, de Eeuw van het Verkeer duurt in 2016 onverminderd voort en daar ligt werk voor ons allemaal. Een Stad met Lef moet eerst en vooral bereikbaar zijn voor inwoners, bedrijven en bezoekers. Onze centrale positie is het Groene Hart willen we daarom versterken met betere verbindingen. Het komende jaar wordt de Maximaburg gerealiseerd, en de Koningin Julianabrug krijgt haar vertrouwde functie weer terug. De N207 richting Amsterdam wordt verbreed, waarmee de hoofdstad nog meer binnen handbereik komt, en via de luchthaven Schiphol eigenlijk de hele wereld.

En dan kunnen we geen genoegen blijven nemen met de bestaande boemel tussen Leiden en Utrecht. En dan? Als iedereen ons kan en wil vinden, hoe gaan wij onze unieke plek dan verzilveren? In maart zal de gemeenteraad een raadsconferentie houden over die opgaven voor de toekomst.

Worden we energieleverancier voor de Randstad? Kiezen wij met onze greenport en landbouw voor de wereldmarkt of liggen de kansen vooral lokaal?

Welke bijdrage leveren wij aan de toekomstige woningbehoefte in de Randstad? Hoe wordt ons centrum met de ontwikkeling van de Lage Zijde niet alleen aantrekkelijk, maar krijgt het ook een nog sterkere regiofunctie?

Hoe houden we onze samenleving sterk, met sociale uitdagingen als de vergrijzing, de omschakeling naar een participatiesamenleving en de komst van nieuwe bevolkingsgroepen?

Op al deze vragen bestaan geen pasklare antwoorden, maar met een gezonde dosis lef gaan wij die wel vinden. Ik hef graag het glas op een samenleving die trots is op waar zij staat en vastbesloten om verder te gaan. Op inwoners die voor zichzelf, maar ook voor anderen durven op te komen.

Op gebaande paden en nieuwe wegen die Alphen aan den Rijn nog meer op de kaart zetten. Als we samen lef hebben, kunnen we samen leven!

Dames en heren, Ik wens u en de uwen alle goeds toe voor 2016.