Politiek - VVD

Alphen aan den Rijn -

Er gaan stemmen op om de herdenking te beperken tot de Tweede Wereldoorlog, er gaan stemmen op om de herdenking uit te breiden tot de Duitse gevallenen. Ik heb niets met beide ideeën.

De roep om de herdenking te beperken komt onder andere van vertegenwoordigers van joodse organisaties en verzetstrijders, die vrezen dat de herinnering aan de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog vervaagt als we ook andere oorlogen en de vredesoperaties erbij betrekken. De roep om uitbreiding naar de Duitsers komt uit verschillende hoeken, met als reden dat het tijd is voor vergeving.

Is het ene conflict erger dan het andere? Je kunt betogen dat WO II het ergste is, omdat het aantal slachtoffers het grootste is, 6 miljoen joden zijn in concentratiekampen omgekomen, uitsluitend vanwege het jood zijn, duizenden verzetsmensen gefusilleerd zijn et cetera. .

Eén ding is zeker: op individueel niveau bezien is er geen onderscheid te maken. Iedereen die om welke reden dan ook in zinloos oorlogsgeweld of bij het handhaven van de vrede is omgekomen, verdient herdacht te worden en voor iedere overledene is het verdriet van de nabestaanden even groot. Dat we ons in Nederland beperken tot de Nederlanders, valt te verdedigen.

'Internationaliseren' van de herdenking, uitbreiden naar Duitsers (en waarom dan niet de Japanners en Italianen, om maar eens wat oude vijanden te noemen) is ongewenst. Je moet in dat geval immers onderscheid maken tussen slachtoffers, meelopers en oorlogsmisdadigers, en dat is erg lastig. Het gaat toch, naar ik aanneem, te ver om ook de echte oorlogsmisdadigers te herdenken. En als je de Duitsers en andere groepen er bij betrekt, moet je zeker alle bevrijders erbij betrekken. Maar hoe gaan we vervolgens om met slachtoffers en gevallenen in oorlogen waarvan niet zo duidelijk is geweest wie er 'goed'  en 'fout'  waren?

Kortom, het beperken of uitbreiden van de geldende definitie van Dodenherdenking levert veel onnodige emoties en problemen op, en doet altijd een of meerdere groepen onrecht. De huidige definitie voldoet prima. Ik ben er niet zo bang voor dat we WO II, de concentratiekampen en het verzet snel vergeten, het grote aantal jongeren op de Dam en op de Waalsdorpervlakte laat zien dat ook de jeugd nog steeds beseft, welke offers gebracht zijn en worden voor het behoud van onze vrijheid.

Als we ook anderen willen gedenken, moeten we daar iets anders voor verzinnen, een internationale dodenherdenking in VN-verband of zo, maar voor mij hoeft dat niet. Laat ieder land dat op zijn eigen manier doen.

Ik weet een ding zeker. Bevrijdingsdag kunnen we met iedereen vieren, met de inwoners van alle landen die ooit tegenover elkaar stonden, maar die nu in vrede en veiligheid leven.

En dat ga ik vandaag ook doen, waarbij ik ook denk aan de landen waar dat nog niet kan, in de hoop en verwachting dat ook de volken van deze landen ooit het grootste goed dat we als mensen hebben kunnen ervaren: vrijheid!

Ik wens u een mooie Bevrijdingsdag!