Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn -

Voor dat we verder gaan, moet ik eerst wat uitleggen. Deze man, laten we hem Willem Jan Stegeman noemen (niet zijn echte naam hoor) had nooit in het kruideniersvak gezeten, maar dat vond hij zelf geen nadeel. Tijd voor frisse ideeën. Willem Jan was altijd ambtenaar geweest. Nu zijn dat mensen, die nooit de kantjes er af lopen en minstens 50 uur per week klaar staan voor de burger, maar van geld verdienen hebben ze geen kaas gegeten. Als het op is, verzinnen ze gewoon een nieuwe belasting of korten ze een vereniging of de zwakkeren in de samenleving. Dat ze zelf de grootste kostenpost zijn, is nog nooit in hun hoofd opgekomen.

Terug naar de supermarkt. Willem Jan vond dus dat het afgelopen moest zijn met cadeautjes voor de klanten. Dat was ouderwets. Geen geprijsstunt meer en geen goedkope huismerken. De klant moest zelf maar bedenken hoe hij volle pond voor zijn boodschappen bij elkaar haalde. Wel wilde hij gaan “faciliteren”, zoals hij het noemde. Een voorbeeldje: de voetbalclub uit de buurt, die de korting op hun wekelijkse 300 Stegemanrookworsten kwijtraakte, bood hij aan een medewerker te sturen, die zou helpen met het opwarmen en het smeren van de broodjes. “Dat kunnen onze vrijwilligers zelf wel, die doen dat gratis”, zei de voorzitter.  “Geef ons nou maar korting, dat is per saldo goedkoper, zowel voor ons als voor jou”.

Willem Jan was echter een stronteigenwijze druif, die zoals ik heb uitgelegd, nooit geleerd had te rekenen, en hij hield voet bij stuk. Dat kon hij maken, omdat er in de wijde omgeving geen andere winkel was en de mensen daardoor toch wel naar hem moesten komen. Eigenlijk was het ordinair machtsmisbruik, maar zo zag Willem Jan het zelf niet. 

Toch broeide er iets onder de klanten. Willem Jan zat de hele dag in zijn kantoortje boven, met die grote glazen ramen, de manager te spelen. Daardoor had hij niet gezien, dat er onder de luifel van zijn supermarkt, mensen begonnen te kamperen. Dat er protestborden stonden met teksten als  “Wij zijn er niet voor jullie, maar de supermarkt is er voor ons”. Er was er zelfs eentje met de tekst “Rot op naar Culemborg”. Daar bleef het niet bij. Als of het Kiev was, werd een week later de opslag van de supermarkt in brand gestoken en de winkel bestormd door ontevreden klanten. Die stelden direct daarna een nieuwe manager aan.

Dit is maar een verzonnen verhaaltje, maar het ligt dicht bij de waarheid van de gemeente Alphen aan den Rijn, die iedereen en alles wil korten onder het motto “we zijn geen chequeschrijvende overheid, maar we faciliteren”. Net zo stom als Willem Jan Stegeman, de supermarktman. Ook de gemeente rekent niet uiit, wat al die “faciliterende” en vergaderende ambtenaren kosten. Ze vergeten, dat een groot deel van dat werk al door gratis vrijwilligers gebeurt en dat instellingen veel meer hebben aan een klein beetje geld dan aan overbodige hulp. 

De Engelsen hebben een mooi gezegde daarvoor: “Penny wise, Pound foolish” of zoals we in Alphen zeggen: "Stegeman, de worstenman, die niet rekenen kan".