Blogs over Alphen

Alphen aan den Rijn -

“We komen voor Mirjam in ’t Hout” meldden ze zich bij de receptioniste. Ze wilden direct doorlopen, maar een oudere dame, met het haar in knotje, probeerde ze tegen te houden. Over haar leesbrilletje, dat met een touwtje om haar nek hing, keek ze hun streng aan:  “Mevrouw in ’t Hout mag vandaag absoluut niet gestoord worden”. Zonder te antwoorden liepen ze rechtstreeks naar de kamer van de directeur. Al lopende liet Keizer over zijn schouder nog wel een legitimatie zien, maar ze zwegen verder.

Zonder te kloppen deden ze de deur open. Achter hun riep de receptioniste door de deuropening “Sorry mevrouw, maar ik kon ze niet tegenhouden”. Met een achteloos, maar ook arrogant wapperend gebaar gaf de directeur aan dat het in orde was en dat ze kon vertrekken. “Doe de deur maar achter je dicht”.

“Zo mevrouw in ’t Hout, kunt u ons vertellen waarom u bent weggebleven van de afspraak, die ik vanmorgen met u zou hebben?” “Mijn hemeltje” begon de directeur “ik ben dat helemaal vergeten! Excuses, maar we hebben het ook zoooo druk vlak voor het eind van het jaar”. “Waar was u vanmorgen tussen 6 en 12?” In ’t Hout probeerde uitgebreid en ingehouden bekakt te gaan antwoorden: “ik ben begonnen met een croissantje en daarna..” De Cock onderbrak haar:  “Mirjam in ’t Hout, ik arresteer je wegens moord op de Toon van de Weerdt en doodslag op Bas Bosman, dan wel medeplichtigheid daar aan. Op het bureau mag je je echte verhaal doen. Ik heb nu geen zin in je praatjes, die zo uit een boek gehaald zijn”.

Hij had het nog niet gezegd of Vledder en Prins kwamen binnen met een geboeide man. “Hij probeerde uit een raam te klimmen”. “Kijk eens aan wie we daar hebben: Jantje de Groot! Jij bent hierbij ook aangehouden wegens moord en doodslag. Mee naar het bureau” riep de Cock. Op de linkerschoen van de verdachte zat opgedroogd beslag en op zijn broekspijp nog wat wit poeder.

EPILOOG
______________________________________________

Die avond zaten ze in het kleine maar gezellige huis van de oude rechercheur aan de Grijpensteinstraat.  “Wie wil er nog een oliebol?” vroeg mevrouw de Cock “of een appelflap?” Iedereen had genoeg, maar Keizer wilde niet onbeleefd zijn en nam tegen heug en meug nog maar een krentenbol. “Hoe wist je nou dat die mevrouw er bij betrokken was Jurre?”

“Linke Reneetje van Rutten bracht me op een idee”.  “Er zit altijd iets anders achter”, zei hij. “Bij hem is het de fietsersbond, die fanatiek tegen de terrassen in de Julianastraat is. Daardoor moest ik in dit geval denken aan gezondheidsfanatici en besloot een praatje met Bas te gaan maken. Toen ik hem belde, zat hij bij de directeur van de bibliotheek. Vreemd. Hij komt daar normaal nooit en er zijn plannen om uitgerekend daar de oliebollenkraam naar toe te verhuizen”.

Mevrouw de Cock schonk nog wat in terwijl haar man doorging: “Ik kan me voorstellen, dat de bibliotheek helemaal niet gelukkig is met zo’n kraam. Iedereen loopt straks poedersuiker naar binnen”. De Cock haalde even adem en vervolgde toen: “Ik heb Bas wat later nog een keer gebeld, gecontroleerd of hij weg was uit de bibliotheek en gevraagd hem naar restaurant Trots te komen. Hij mocht absoluut tegen niemand iets zeggen. Het zelfde deed ik met Mirjam. Toen ze beiden niet kwamen opdagen, Bas omdat hij inmiddels dood was en Mirjam omdat… Ik wist genoeg”. Vera Prins onderbrak hem: “Wat is er nou precies gebeurd?”

Vledder, die de verdachten verhoord had, begon te vertellen en niemand onderbrak hem. “Bas en Mirjam hadden het plan opgevat om de oliebollenbakker een lesje te leren. Hij voor de lichamelijke en zij voor de geestelijke volksgezondheid. Jantje de Groot, die veel wijsheid uit boeken heeft en daardoor vriend van Mirjam is, had echter andere bedoelingen. Hij zweeg daarover tegen de rest en deed of hij ze wilde helpen. Zijn moeder, Ank, zit met een éénmanspartij in de gemeenteraad en zij had al vragen gesteld over verhuizing van de kraam. Jantje bedacht dat het politiek nog meer scoren, als de eigenaar iets ergs zou overkomen. Dan zou uit medelijden met de oliebakkersfamilie, niemand tegen de moties van zijn moeder durven stemmen en dat is politiek 100% scoren”.

“Ze zijn ’s morgens vroeg naar de kraam gegaan. Bas en Mirjam wilden de baas alleen knevelen, maar dat is fout afgelopen. Wat Jantje wilde is nog niet duidelijk. Bas Bosman zag later, dat er een lijk uit de kraam werd gehaald en heeft in paniek Mirjam gebeld. Ze spraken af elkaar bij de Zegerplas te treffen. Daar is het tot een ruzie gekomen. Bas wilde alles opbiechten, maar de twee anderen wilden dat niet. Tijdens de daarop volgende worsteling sloeg Mirjam Bas met een stuk hout op zijn hoofd. Voor de zekerheid heeft Jantje daarna zijn keel nog een tijdje dichtgeknepen. De rest weten jullie.”

Met z'n vijven overdachten ze stilzwijgend, wat er gebeurd was, toen de klok twaalf uur sloeg.

“Een gelukkig 2015 mensen en dat die kraam er nog maar lang mag staan" zei mevrouw de Cock. "Zo gezellig in deze tijd van het jaar!"

Machiel Baantjer

Lees ook de vorige hoofdstukken deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4